Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… μέχρι τι ώρα έμεινα ξύπνια εκείνο το βράδυ μαζί σου πριν από τον τοκετό να κοιτάζω το φεγγάρι και, γνωρίζοντας ότι θα σε φέρω στον κόσμο σε λίγες ώρες, να σου λέω τρυφερά «Θα τα καταφέρουμε!».
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… τον τρόπο με τον οποίο με κοίταξες τη στιγμή που γεννήθηκες, ούτε με πόση λαχτάρα σε πήρα στην αγκαλιά μου και σου ψιθύρισα «Καλωσήρθες, μωρό μου!».
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… το πώς κατάφερες να καλύψεις κάθε κενό στην ψυχή μου, να «γεμίσεις» όλο μου το είναι. Ήμουν «ατελής» πριν έρθεις στη ζωή μου, κι εσύ απλά με ολοκλήρωσες.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… τον τρόπο με τον οποίο σε χάζευα όπου κι αν πηγαίναμε, αφού ήσουν το πιο όμορφο μωρό απ’ όλα στα μάτια μου.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… τον τρόπο με τον οποίο με έκανες να χαμογελώ μ’ όλα αυτά τα χαριτωμένα που έκανες κάθε τόσο. Έβλεπα πόσο αγνό πλασματάκι είσαι.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… τον τρόπο που σου χτένιζα τα μαλλιά για να μην πέφτουν στο μέτωπό σου, και την ικανοποίηση με την οποία με κοιτούσες. Χωρίς να μιλάμε καν, τα μάτια της ψυχής μας έλεγαν τα πάντα, σε μια μαγική επικοινωνία όπου καταλαβαίναμε όλα όσα οι λέξεις δεν φτάνουν να εξηγήσουν.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… πόσο συχνά σε γαργαλούσα, για να σε κρατάω όσο το δυνατόν περισσότερο κοντά μου και να σε γεμίζω με φιλιά.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… όλα εκείνα τα βράδια που πήγαινα για ύπνο και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αν είμαι η μαμά που σου αξίζει: Τα κάνω όλα σωστά; Μήπως έχω κάνει ήδη πολλά λάθη; Είμαι η μαμά που χρειάζεται το μωρό μου;
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… τον τρόπο που «έλιωνα» κάθε φορά που μάθαινες να κάνεις κάτι καινούργιο, γνωρίζοντας από τη μία ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα και νιώθοντας από την άλλη τόση ευτυχία που σ’ έβλεπα να μεγαλώνεις.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι… τον τρόπο με τον οποίο κρατούσα τα μικροσκοπικά ποδαράκια σου μέσα στα χέρια μου, ενώ σκεφτόμουν ότι κάποια στιγμή θα μπορέσεις να στηριχτείς γερά πάνω τους και τότε θα πρέπει να σ’ αφήσω να φύγεις από μένα.
Εσύ μπορεί να μη θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι… και θα κρατήσω αυτές τις αναμνήσεις στην καρδιά μου και για τους δυο μας για πάντα!
(Από την ψυχολόγο, μαμά και μπλόγκερ Jessica Dimas)
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου