Τα συγκεκριμένα φρούτα είναι πλούσια σε φλαβονοειδή, ένα φυσικό συστατικό αρκετών φρούτων, λαχανικών και δημητριακών, που έχει σχετιστεί με πολλαπλά οφέλη για την υγεία, μεταξύ των οποίων ο μειωμένος κίνδυνος καρδιακής νόσου ή καρκίνου...
«Οι άνθρωποι που τρώνε μεγάλες ποσότητες μύρτιλλων ή μήλων, τείνουν να έχουν μειωμένο κίνδυνο διαβήτη τύπου ΙΙ», υπογραμμίζει ο Δρ Αν Παν ερευνητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που συμμετείχε στη μελέτη. Τα στοιχεία υποδεικνύουν έναν συσχετισμό, αλλά δεν αποδεικνύουν κατ' ανάγκη ότι τα φρούτα από μόνα τους μπορούν να προλάβουν την εκδήλωση του διαβήτη.
Η μελέτη πάντως δημοσιεύεται έναν χρόνο μετά από έρευνα που αναρτήθηκε στο ίδιο έντυπο και συσχέτιζε τα φρούτα που είναι πλούσια σε φλαβονοειδή με μειωμένο κίνδυνο υπέρτασης.
Στην έρευνα του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ που χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας της χώρας, οι επιστήμονες κατέγραψαν τα διατροφικά πρότυπα περίπου 200.000 ανδρών και γυναικών για έως και 24 χρόνια.
Οι συμμετέχοντες που είχαν λάβει μέρος σε τρεις διαρκείς μελέτες επαγγελματιών υγείας, είχαν συμπληρώσει ερωτηματολόγια για τη συχνότητα κατανάλωσης συγκεκριμένων τροφίμων και ροφημάτων, καθορισμένου μεγέθους και ποσότητας.
Κανείς δεν έπασχε από διαβήτη στην αρχή της μελέτης, αλλά περίπου 12.600 άτομα τελικά διαγνώστηκαν με τη νόσο κατά τη διάρκειά της.
Η μικρότερη κατανάλωση μύρτιλλων ανά μήνα αναλογούσε σε μισό φλιτζάνι, ενώ η μεγαλύτερη σε δύο ή περισσότερες μερίδες ανά εβδομάδα.
Οι λάτρεις των μύρτιλλων είχαν 23% μικρότερο κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου ΙΙ συγκριτικά με εκείνους που δεν έτρωγαν ποτέ μύρτιλλα. Όσοι έτρωγαν πέντε ή περισσότερα μήλα την εβδομάδα είχαν 23% μειωμένο κίνδυνο συγκριτικά με εκείνους που δεν έτρωγαν καθόλου μήλα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα συγκεκριμένα φλαβονοειδή που περιέχουν τα φρούτα αυτά είναι υπεύθυνα για τις θετικές επιδράσεις ως προς τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη.
«Τα αποτελέσματά μας είναι συνεπή με αυτά άλλων τριών μελετών που δείχνουν ότι τα μήλα και τα μύρτιλλα έχουν θετική επίδραση στον διαβήτη τύπου ΙΙ», τονίζει ο Δρ Παν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συσχετισμός ίσχυε ακόμη και όταν οι επιστήμονες συνεκτίμησαν και άλλους παράγοντες κινδύνου εμφάνισης διαβήτη, όπως το σωματικό βάρος, το κάπνισμα και το οικογενειακό ιστορικό εκδήλωσης της ασθένειας.
Ο διαβήτη προκαλείται από την αδυναμία του οργανισμού να παράξει ή να χρησιμοποιήσει ορθά την ινσουλίνη, ορμόνη που μετατρέπει την γλυκόζη του αίματος σε ενέργεια.
Ο διαβήτης τύπου ΙΙ μπορεί να προληφθεί δια της σωματικής άσκησης και να ελεγχθεί μέσω διατροφικών παρεμβάσεων. Σε προχωρημένο στάδιο, η νόσος ρυθμίζεται δια της χορήγησης ινσουλίνης.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου