0 Επάγγελμα μοντέλο Live Sex Webcams

Ονομάζονται "περφόρμερς" ή "μοντέλα". Είναι νεαρά κυρίως κορίτσια, αλλά και άνδρες, ζευγάρια, ώριμες γυναίκες και τρανσέξουαλ. Στο δωμάτιό τους και μπροστά στην κάμερα του συνδεδεμένου στο διαδίκτυο υπολογιστή τους, συχνά ακούγοντας μουσική, προσπαθούν να προσελκύσουν πελάτες στα πριβέ chat rooms τους.
Εκεί θα βγάλουν τα ρούχα τους και θα ανταποκριθούν σε σεξουαλικές "επιθυμίες" των πελατών που έρχονται με σύντομα γραπτά μηνύματα στην οθόνη τους. Μπορεί να Βρίσκονται στις Φιλιππίνες, τη Ρουμανία, την Ουκρανία, τη Ρωσία, την Κολομβία ή τη Γαλλία.



Σε αντίθεση με τα sites ή τα φόρουμ που σκοπός τους είναι οι φυσικές συναντήσεις μεταξύ ανθρώπων που μπορεί να οδηγήσουν σε σεξουαλικές επαφές, αυτά τα site είναι αποκλειστικά εικονικά. Πολλά μάλιστα διασαφηνίζουν στους όρους χρήσης τους ότι όσοι επιχειρήσουν να συναντήσουν τα "μοντέλα", θα αποκλειστούν.



Ανάλογα με το site, μια σύνδεση δέκα λεπτών με τέσσερις πελάτες ταυτόχρονα, αποφέρει στο "μοντέλο" 5 με 10 ευρώ. Και καθώς την περισσότερη ώρα την περνούν προσπαθώντας να προσελκύσουν πελάτες, αυτό δεν τους επιτρέπει παρά να κερδίζουν, στην καλύτερη περίπτωση και με πολλές ώρες την ημέρα μπροστά στον υπολογιστή τους, τόσα όσο ο κατώτατος μηνιαίος μισθός στη Γαλλία [περίπου 1300 ευρώ το μήνα]. Στη χειρότερη, μερικές δεκάδες ευρώ. Οι εταιρείες των site αυτών έχουν συνήθως την έδρα τους σε φορολογικούς παραδείσους όπως οι Ολλανδικές Αντίλλες, η Κόστα Ρίκα, το Λουξεμβούργο και το Γιβραλτάρ, ή σε πολιτείες της Αμερικής όπου οι νόμοι για τις επιχειρήσεις είναι ελαστικοί όπως το Delaware και το Όρεγκον.



Από μισθολογικής άποψης, στη Γαλλία και στις περισσότερες δυτικές χώρες, οι πορνοστάρ και οι στρίπερς θεωρούνται ημιαπασχολούμενοι της βιομηχανίας του θεάματος και πληρώνονται ως τέτοιοι με βραχυπρόθεσμες συμβάσεις. Το προσωπικό των ροζ τηλεφωνικών γραμμών θεωρούνται υπάλληλοι εταιρειών τηλεπικοινωνίας. Όσο για τα εκδιδόμενα πρόσωπα, στη Γαλλία δεν έχουν νομική και διοικητική υπόσταση παρά μόνο ως προς το ότι φορολογούνται στην κατηγορία των ατόμων που δεν έχουν εισοδήματα από εμπορικές δραστηριότητες. Οι νέοι λοιπόν αυτοί ανεξάρτητοι εργαζόμενοι έρχονται να διευρύνουν κι άλλο τη γκάμα των επαγγελμάτων της βιομηχανίας σεξ.

Όπως και για τις κλασικές δουλειές απ' το σπίτι, οι αγγελίες για μοντέλα σε live sex κάμερες στο διαδίκτυο υπόσχονται "ένίσχυση του μηνιαίου εισοδήματος", και μιλάνε για "ελεύθερο χωρίς περιορισμούς ωράριο", και για "ερασιτεχνική ενασχόληση που μπορεί να αποφέρει χρήματα". Οι αμοιβές (που κυμαίνονται ανάλογα με τη χώρα του επισκέπτη) είναι από δεκάδες cents μέχρι 1 ευρώ το λεπτό για τα "πριβέ" τα οποία μπορούν να δούν και άλλοι χρήστες προς 1 ευρώ το λεπτό. Οι πληρωμές γίνονται μηνιαίως με τραπεζικά εμβάσματα ή με PayPal που εξασφαλίζει κάποια σχετική ανωνυμία.



Στη βιομηχανία αυτή του εικονικού διαδικτυακού ζωντανού σεξ δε χρειάζονται ούτε κεφάλαια ούτε εγκαταστάσεις - μόνο ενοίκιο για τους server και αρκετό bandwidth. Η παραγωγή του περιεχομένου είναι λιγότερο σημαντική και επικερδής όσο η οργάνωση και η προώθησή του. Τα κέρδη είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν - ο ανταγωνισμός και η φτώχεια κάνουν τα υπόλοιπα. Και ιδού το νέο παγκόσμιο προλεταριάτο που αναδύεται: αυτό των παρόχων του περιεχομένου, που όμως δεν προστατεύονται ούτε από κάποιον κανονισμό εργασίας, ούτε από κάποια νομοθεσία σχετικά με το δικαίωμα της εικόνας ή της πνευματικής ιδιοκτησίας. Όπως πάντα η βιομηχανία του σεξ είναι πρωτοπόρα.



Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Alvin Cooper, διευθυντή του Κέντρου Σεξουαλικής Υγείας στη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια, "οι άνδρες κάνουν σεξ στο διαδίκτυο για να καταπολεμήσουν το στρες τους και να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές φαντασιώσεις τους μένοντας παράλληλα πιστοί". Όπως και με άλλες εξαρτήσεις όπως ο τζόγος, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, η ασχολία αυτή μπορεί να καλύπτει συναισθήματα οργής, απογοήτευσης, ανοίας, άγχους, μοναξιάς ή θλίψης, και να αντικαθιστά όλα αυτά με μια ζωή άνετη αλλά εικονική μπροστά στον υπολογιστή. Η συνήθεια αυτή δεν είναι χωρίς επακόλουθα "καθώς οδηγεί σε διαταραγμένη αντίληψη του εαυτού και των άλλων, σε διαταραγμένη αντίληψη της πραγματικής ζωής, και τελικά σε κοινωνική απομόνωση".



Η βιομηχανία του online ζωντανού sex αλλάζει και τις σχέσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Σε αντίθεση με την κλασική πορνογραφία, στο cybersex δεν υπάρχουν σκηνοθέτες που λένε στους ηθοποιούς τί να κάνουν. Εδώ τίποτα δεν είναι σκηνοθετημένο και τα μοντέλα πρέπει να είναι έτοιμα να υιοθετήσουν σεξουαλικές συμπεριφορές και να πλάσουν σενάρια προκειμένου να ανταποκριθούν στις πολλαπλές απαιτήσεις των πελατών.



Αν και η βιομηχανία αυτή είναι ήδη ανεπτυγμένη, το σεξ στο διαδίκτυο εξετάζεται μόνο απ' την πλευρά της καταπολέμησης της παιδικής πορνογραφίας και της προστασίας των παιδιών γενικότερα. Δεν έχει γίνει αρκετός λόγος μέχρι σήμερα για την εργασία των ανεξάρτητων αυτών εργαζομένων ούτε βέβαια για τις συνθήκες ζωής τους που τους οδήγησαν να γίνουν "μοντέλα".