Ηταν ίσως η πρώτη φορά που η ετυμηγορία της κάλπης σε εθνικές εκλογές ήταν τόσο συντριπτικά αντίθετη με την κεντρική ρητορική που διατυπώθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια από τα μεγάλα παραδοσιακά Μέσα της χώρας μας. Αν αυτά που λέγονταν καθημερινά στα κανάλια εκλαμβάνονταν ως «ευαγγέλιο», το αποτέλεσμα των εκλογών θα έπρεπε να είναι το αντίστροφο. Αυτό που απεδείχθη τώρα είναι πως όταν το Mega έβαζε πηχιαίους τίτλους «το χρέος είναι βιώσιμο» -ενώ ήξεραν ότι δεν ισχύει-, όταν ο ΣΚΑΙ έλεγε «το μνημόνιο δεν ήταν λάθος» και όταν ο ΑΝΤ1 το Μάιο προμήνυε την Δευτέρα Παρουσία σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος όχι απλώς δεν τους πίστεψε, αλλά τους έβγαλε περιπαικτικά τη γλώσσα, όταν βρέθηκε στο παραβάν.
Την Κυριακή στην κάλπη μαζί με την προηγούμενη κυβέρνηση, έχασε και το υπάρχον μιντιακό σύστημα. Όχι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβάλει φόρο στα κανάλια και θα προκηρύξει τις άδειες. Αλλά γιατί απεδείχθη ότι δεν έχουν πλέον τη δύναμη να ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις όπως το επιθυμούν. Τα παιχνίδια συμφερόντων είναι πλέον ορατά, το επίπεδο πληροφόρησης του μέσου τηλεθεατή που έχει άλλες δέκα πηγές να ενημερωθεί, τους ξεπερνά. Και αυτό που βλέπουμε στις οθόνες μας τις τελευταίες ημέρες δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επιβεβλημένη αργή στροφή σε ένα περίτεχνο «τσάμικο» αυτού που στρίβει για να υπάρξει, μείον τη λεβεντιά.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου