0 Η συγκινητική ιστορία του άστεγου Αντώνη Παναγόπουλου...ΚΟΙΝΩΠΟΙΗΣΤΕ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ

Στην αρχή ενός νέου έτους που η οικονομική άνεση σου «αγοράζει» θέση στην ελληνική κοινωνία-
καθώς...
πρόκειται κύρια για κρίση αξιών και έπειτα οικονομική- είναι ευτύχημα να συναντά κανείς έναν νέο άνθρωπο , που ενώ τα έχει χάσει όλα, νιώθει περισσότερο αυτάρκης και ευγνώμων για τη ζωή από ό,τι ο πλουσιότερος άνθρωπος επάνω στη Γη!


Η περίπτωση του Αντώνη Παναγόπουλου, ενός άνδρα 41 ετών από το Επιτάλιο του δήμου Πύργου, παραμονές Πρωτοχρονιάς, με βοήθησε να ευχηθώ να έρθουν στη ζωή μου όσα πραγματικά έχω ανάγκη και όχι όσα μου επιβάλλει η νέα τάξη πραγμάτων εφόσον στις μέρες μας μετρά η βιτρίνα και όχι το περιεχόμενο!

Ο Αντώνης προ τεσσάρων ετών διώχθηκε από το σπίτι που διέμενε και για προσωπικούς  λόγους -που ο ίδιος δεν επιθυμούσε να δημοσιοποιηθούν- βρέθηκε στον δρόμο. Δεν είχε τότε ούτε ένα πιάτο φαΐ, ούτε ένα κεραμίδι να τον προστατευσει από την βροχή… Ήταν μόνος και αβοήθητος, κυνηγημένος από τους ανθρώπους και από την ιδία τη ζωή…

Τι έκανε; Δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να προχωρά! Έπνιξε το δάκρυ του, δάγκωσε τα χείλη του για να μη σωριαστεί στο έδαφος και ποτέ μα ποτέ -όπως μας είπε- δεν έπαψε να ελπίζει και να προσεύχεται στον Θεό.

Αντί Θεού, βρήκε 4 χλμ πιο πέρα από τον τόπο της προσωπικής του τραγωδίας, ανθρώπους να τον περιμαζέψουν και να τον δεχθούν, γιατί ο Θεός «κρύβεται» στον καθέναν από εμάς και εάν πιστεύουμε σε κάτι ιερό οφείλουμε να το αποδεικνύουμε με πράξεις και όχι μόνο με λόγια!

 Για καλή του λοιπόν τύχη η οικογένεια του προέδρου της κοινότητας Αγριδίου, του κυρίου Δημήτρη Μπιρμπίλη τον περιμάζεψε, τον καλοδέχτηκε στο σπιτικό τους και του έδωσε φαγητό και θαλπωρή. Του παραχώρησαν δε -για όσο καιρό του επετράπη τελικώς από τους καλοθελητές- να μείνει στο πρώην κοινοτικό γραφείο του χωριού.

Ο Αντώνης τούς ανταπέδωσε το καλωσόρισμα αυτό με την προσωπική του εργασία και έτσι ο 41χρονος άνδρας εκεί που τα είχε χάσει όλα, έκανε αμέσως μια νέα αρχή.

Η στροφή αυτή στη ζωή του βασίστηκε στον μόχθο του ίδιου. Όπου παρουσιαζόταν ευκαιρία για δουλειά ήταν εκεί παρών, ο Αντώνης! Στο μάζεμα της ελιάς, στο σκάψιμο, στο μερεμέτι, στο ξεχορτάριασμα… σε όλα πάντοτε και παντού χωρίς σταματημό, χωρίς βαρυγκώμια και χωρίς ποτέ να παραπονεθεί για τη δύσκολή του ζωή!

Τέσσερα χρόνια μετά ο Αντώνης Παναγόπουλος δεν έχει πλουτίσει ούτε έχει κληρονομήσει κανέναν και τίποτα! Έχει όμως καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό που μόνον όποιος έχει ξαναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του μπορεί να αντιληφθεί. Έχει κερδίσει την ζωή, έχει αναμετρηθεί με τον πόνο και τις δυσκολίες και έχει ορθοποδήσει.

Ένα γεγονός που ίσως άλλον άνθρωπο θα τον έστελνε στο περιθώριο της ζωής, τον Αντώνη τον χαλύβδωσε και τον έκανε το σημερινό άτομο που είναι. Έναν άνδρα με ξεχωριστή πραότητα και ψυχραιμία που κακή κουβέντα για κανέναν -ούτε καν για τη δυσάρεστη τροπή της ζωής του- δεν ακούς να βγαίνει από το στόμα του!



«Κερδίζω έτσι το φαγητό...»



Τον ρώτησα «Πώς τα περνάς μέσα σε ένα ερείπιο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς θέρμανση και καθημερινές ανέσεις, που λίγο πολύ όλοι οι υπόλοιποι έχουν γύρω μας;» για να λάβω την εξής απάντηση: «Μα όσα χρειάζομαι τα έχω. Ξέρω κάθε μέρα το πρωί ότι θα πάω στα χωράφια να εργαστώ, θα κερδίσω έτσι το φαγητό και όταν έρθει η ώρα να γυρίσω σπίτι παρότι δεν είναι το δικό μου σπίτι, θα πέσω στο κρεβάτι να ξεκουραστώ».



Έκκληση για λυόμενο

Δεν ήρθε ο Αντώνης σε εμάς, εγώ έτυχε να βρεθώ στον δρόμο του και το πρόβλημα του δε το εξέθεσε ο ίδιος αλλά ο πρόεδρος του Τ.Σ. Αγριδιου, Δημήτρης Μπιρμπίλης, λέγοντάς μου στη διάρκεια κάποιου ρεπορτάζ ,να δημοσιοποιήσω το δράμα του 41 χρόνου άνδρα για να ευαισθητοποιηθούν οι αρχές και ιδίως οι κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου Πύργου –και όχι μόνον φυσικά- ώστε ο Αντώνης μέσα στο 2015 να καταφέρει να βρει το δικό του σπιτικό!

Διαμένει τώρα σε ένα ετοιμόρροπο οίκημα στο Αγρίδι που οι ιδιοκτήτες του το έχουν εγκαταλείψει και γνωρίζουν ότι εκεί έχει βρει προσωρινό κατάλυμα ένας άστεγος άνδρας από την περιοχή. Στο εγκαταλειμμένο σπίτι ο Αντώνης έχει στοιβάξει ένα παλιό στρώμα που του έχουν χαρίσει για να κοιμάται και ένα κουζινάκι με γκάζι για να μαγειρεύει. Ενα τζάκι που δεν αερίζεται κατάλληλα τον κρατά ζεστό τις νύχτες που όμως δεν υπάρχει μόνωση στα μισογκρεμισμένα τοιχία του για να παραμένει η ζεστασιά στο εσωτερικό του- και το διάβασμα , με μια λάμπα υγραερίου, είναι η διασκέδασή του!

Ο 41χρονος μεταξύ άλλων αποτελεί και τον  φυσικό φύλακα κάθε χωριανού του που μπορεί μεν στο Αγρίδι να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι μόνιμοι κάτοικοί του αλλά δεν παύει οι περισσότεροι να είναι ηλικιωμένοι και ο Αντώνης να είναι το παιδί για όλες τις δουλειές, τα θελήματα, τις  αγροτικές εργασίες αλλά και την φύλαξη εάν σημειωθεί ύποπτη εισβολή!

Ο Αντώνης είναι και ο -καθ' όλη τη διάρκεια του έτους- επιβλέπων τον λόφο του Αγριδίου ώστε η περιοχή να μη γίνει στόχος εμπρηστών αφού καθημερινά κινείται μέσα στον χώρο κάνοντας «περιπολία» ενημερώνοντας τον πρόεδρο του χωριού για κάθε κίνηση που πέφτει στην αντίληψή του.



«Είναι ο καλύτερος φύλακας που μπορούσε το χωριό μας να έχει. Τέσσερα χρόνια τώρα χάρη στον Αντώνη είμαστε όλοι ήσυχοι και πραγματικά αυτός είναι δώρο για τον τόπο μας . Το δράμα του έγινε το θαύμα μας» είπε ο κ Μπιρμπίλης εξηγώντας ότι όταν ο 41χρονος εκδιώχθηκε από το σπίτι του και βρέθηκε στο χωριό τους ανταπέδωσε την φιλοξενία που του έγινε με την προσωπική του εργασία σε κάθε τομέα που περνούσε από το χέρι του. Έτσι το φτωχικό Αγριδι βρήκε έναν ακόμη χωριανό και ο Αντώνης βρήκε πατρίδα!

«Θέλω να ζητήσω από τις υπηρεσίες της Περιφερειακής ενότητας Ηλείας και του δήμου Πύργου να βοηθήσουν αυτό το παιδί. Να βρεθεί για αυτόν ένα λυόμενο να μπορέσει να στεγαστεί γιατί κακά τα ψέματα υποφέρει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς απάγγιο. Βρέχει μπαίνει η βροχή μέσα στο ερείπιο που μένει, φυσάει ,κρυώνει. Θα κάνει κανα σεισμό θα  πέσει και τον πλακώσει στο τέλος. Γιατί; Είναι και πολύ καλό παιδί και άξιος σε ότι του αναθέσεις. Μακάρι οι υπεύθυνοι Πρόνοιας στον τόπο μας να σκύψουν στο πρόβλημα του γιατί αυτός είναι τόσο σεμνός που δεν θα ζητήσει ποτέ του κάτι για τον εαυτό του. Όμως εδώ πρόκειται για ένα δράμα που όσο κι αν κάποιος του παραστέκεται δεν λύνει το ουσιαστικό πρόβλημα της στέγης για να καταφέρει κι αυτό το παιδί να ξαναβρεί το χαμόγελό του» είπε ο κ.Δημήτρης Μπιρμπίλης.

Και η αλήθεια είναι ότι μέχρι τη στιγμή που τον άκουσα να το λέει αυτό δεν είχα προσέξει ότι ο Αντώνης μπορεί ποτέ του να μην κακολογεί τους γύρω του, ούτε καν τους διώκτες του, μπορεί να μην αναθεματίζει την τύχη του και αντίθετα να μάχεται καθημερινά για τη ζωή του, όμως δεν κατάφερε να μου χαρίσει ούτε για μια στιγμή το χαμόγελό του…

Ίσως τελικά από όλη αυτήν τη μεγάλη του ταλαιπωρία αυτό να χάθηκε! Το χαμόγελό του…

Τι λέτε να κάνουμε όλοι εμείς πάλι το θαύμα μας σαν κοινωνία, μαζί με το λυόμενο σε αυτόν τον 41χρονο άνδρα, να καταφέρουμε να του δώσουμε πίσω το χαμόγελό του;

Ο αριθμός επικοινωνίας με τον Αντώνη Παναγόπουλο βρίσκεται στη διάθεση του patrisnews.com για όποιον μπορεί και θέλει να βοηθήσει να βρει ο Αντώνης ένα δωμάτιο να ζήσει στο Αγρίδι.