Απομνημονεύματα ενός έφεδρου Αξιωματικού. Αξίζει να το δείτε .

Επειδή κάποια τουβλάκια με ρωτούσαν γιατί να κάνουμε παρελάσεις ή ότι δεν αξίζουν να κάνουν αφιερώνω αυτό το μικρό απόσπασμα από αληθινά γεγονότα .Διαβάστε το όλο

Από το ημερολόγιο του Γεώργιου Γρηγορίου Έφεδρου Λοχαγού ,Δκτού του 2 Λόχου του 2 Τάγματος του 2 ΣΠ (Βόλου)

“10 Δεκ.1940 .Μετά την κατάληψη του υψ.ΓΚΑΛΙΝΑ από το το 2 Σ.Π (Βόλου):
Περιφέρομαι με κτηνώδη περιέργεια για να δώ το αποτέλεσμα της μάχης πριν σκεπάσει τα πάντα στο χιόνι,που πέφτει ακατάπαυστα.Στρατιώτες νεκροί δικοί μας και Ιταλοί Παγωμένοι ,ανάκαταπεσμένοι ,ανάσκελα ,μπρούμυτα ,κουλουριασμένοι ,πλαγιαστά,τεντωμένοι,μερικοί κομματιασμένοι ,πάνω σε βράχια ,πίσω απο πέτρες ,κορμούς δέντρων,χωμένοι σε θάμνους ,εμπρός σε πολυβολεία ,μέσα σε λάκκους ,χαρακώματα…εκεί που ο καθένας αντάμωσε το Χάρο ,εκεί που η ψυχή έβγαζε το τελευταίο Αχ !!”

Από “Το ημερολόγιο ενός Έφεδρου Ανθλγου” ,του Νίκου Παπαβασιλείου ,που υπηρέτησε στον 1 Λόχο του 1 Τάγματος του 40 Συντάγματος Ευζώνων:

“8 Ιαν 1941. Έχει ξεσπάσει χιονοθύελλα.Το κρύο αφόρητο .Απέχουμε από τους Ιταλούς 80-100 μέτρα .Μας χωρίζει ένας αυχένας γυμνός στην κορυφή του Μαλί Σπάτ όπου το χιόνι παγωμένο είναι πάνω από δύο μέτρα .Οι στρατιώτες προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή .Δύο πάγωσαν και πέθαναν στη σκοπιά .Άλλους βρίσκουμε παγωμένους στα αντίσκηνα .Προσπαθούμε να τους κρατήσουμε στη ζωή .τους αναγκάζουμε να σηκώνονται .
Ένας -ένας ξετρυπώνουν σα φαντάσματα ,λείψανα σωστά ,αδύνατοι ,αξύριστοι ,κουρελήδες ,ξυπόλητοι με τα πόδια δεμένα με κουρέλια ,μουντζούρηδες με κατακόκκινα μάτια από τον καπνό και την αυπνία ,χωρίς φαγητό για πέντε μέρες .Το δράμα μας εξελίσσεται σε τραγωδία .Τα πόδια των περισσοτέρων έχουν πρηστεί και πονούν φοβερά ,μελανιάζουν. Αρχίζει έτσι η διαρροή .Μα δε μπορούμε να τους μεταφέρουμε πίσω .Τα κρυοπαγήματα γίνονται δευτέρου και τρίτου βαθμού . Οι στρατιώτες δεν είναι ικανοί να ανέβουν στις σκοπιές .Αρνούνται να σηκωθούν .
Οι αξκοι αν και βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση εφαρμόζουμε βία .Κάποτε μάλιστα με πιστόλι στο χέρι ,τους απειλούμε ,αφού ο εχθρός απέναντι καραδοκεί .”
Κυριακή 16 Ιαν 1941 .
Αποφασίζουμε να ξεμπερδέψουμε με τους Ιταλούς .Θα επιτεθούμε .Ετοιμαζόμαστε και αθόρυβα πλησιάζουμε την αυγή και ορμούμε .Οι Ιταλοί σκοποί αιφνιδιάζονται και σκοτώνονται μισοκοιμισμένοι ,καθιστοί και ανύποπτοι μέσα στα κτισμένα με ξερολίθια πολυβολεία τους .Φωνάζουμε “Αέρα” . ρίχνουμε χειροβομβίδες ,πυροβολούμε και προχωρούμε συνεχώς .
Ξαφνικά αντικρίζω τον Λοχία Σπυρόπουλο να σφαδάζει στα χιόνια .Έχει τραυματιστεί στα δυό του πόδια “Αφήστε με ,τρέξτε μπροστά ,με παίρνετε αργότερα” φωνάζει .Σε λίγο οι Ιταλοί αντεπιτίθενται .Το πυροβολικό τους και οι όλμοι βάζουν ακατάπαυστα .Βαλλόμαστε και από το αριστερό ύψωμα με πολυβόλα .Πολλοί τραυματίζονται και μερικοί πέφτουν νεκροί .κύματα Ιταλών αντεπιτίθενται .Προσπαθούμε να τους συγκρατήσουμε .Γίνεται χαλασμός .μας κυκλώνουν .Ένας Όλμος σκοτώνει τον Λοχαγό Δασκαλόπουλο .Του βγάζει τα σωθικά έξω .”Πίσω παιδιά” φωνάζω .Οπισθοχωρούμε βουλιάζοντας στο χιόνι .
Ο Λοχίας Σπυρόπουλος εγκαταλείπεται τραυματισμένος .ακούγεται απελπισμένος να φωνάζει “αδέλφια σώστε με..” Τον μεταφέρουν λίγο προς τα εδώ δυο στρατιώτες .Βουλιάζουν στο χιόνι .Δεν μπορούν .Αναγκάσθηκαν να τον αφήσουν .Έτσι ο δυστυχής έμεινε στα χιόνια .Ράγισε η καρδιά μας ακούγοντας τις παρακλήσεις του . Ποιός όμως θα τολμήσει να ξεμυτίσει .Το απόγευμα έπαψε να ακούγεται .Ίσως υπέκυψε στα τραύματα του ή σκεπάστηκε από την χιονοθύελλα που είχε αρχίσει .Κρίμα το παλικάρι . Απολογισμός :
Νεκροί αξκ 3 ,οπλίτες 14 και 8 τραυματίες εγκαταλείφθηκαν στα χιόνια “

Από Το ημερολόγιο του Έφεδρου Ανθλγου Νίκου Καραντώνη που υπηρέτησε στο 2 λόχο του 3 Τάγματος του 6 Συντάγματος πεζικού .

13 Φεβ 1941 ,Αντεπίθεση του 20 Συντάγματος για την ανακατάληψη των υψωμάτων ΤΡΕΜΠΕΛ-ΤΟΜΟΡ .
“Σήμερα θα γίνουν τα βαφτίσια του 20 Συντάγματος .Οι στρατιώτες του είναι νέοι .Ο ρόλος του Λόχου μου είναι εφεδρικός .Η θέση μου είναι πρώτης τάξης θεωρείο .Ο αέρας σφυρίζει δαιμονισμένα .Σήμερα δεν κινδυνεύω άμεσα .Το πυροβολικό μας βάλλει στο ΤΡΕΜΠΕΛ.Ήρθε η σειρά του πεζικού μας .Τα Ιταλικά πολυβόλα λυσσάνε .Το πυροβολικό τους χτυπά τους φαντάρους μας .Οι Λόχοι μας πλησιάζουν στην κορυφή μας .Βλέπω πως η επίθεση δεν πάει καλά .Βλέπω τον Λόχο που έκανε την επίθεση να γυρνάει πίσω .Οι φαντάροι έχουν χάσει την συνοχή ,διαλύονται ,υποχωρούνε τρέχοντας το κατήφορο .Πολλοί πέφτουν στο χιόνι που βάφεται κόκκινο .Είναι νεκροί ,είναι τραυματίες .!? Θα το μάθω στον απολογισμό..
70 άντρες ήταν οι απώλειες του Λόχου που διαλύθηκε .Και ήταν όλοι νέοι .Είχαν έλθει απο την Θεσσαλία .Ο δικός μας Λόχος που πολεμάει απ την αρχή του πολέμου δεν έφτασε ακόμα αυτό το ποσοστό”

“Ποιός μπορεί να αποτρέψει τον αιώνιο σκληρό νόμο της Λησμονιάς και του Θανάτου που έχει ορίσει ο Θεός.Κανενας και ποτέ !Πόσο σας λυπάμε .Δεν σας έπρεπε ο θάνατος, Κι ήσασταν τόσο νέοι !!!”

Ο επιλογος αυτός δίδει όλη την πικρή αλήθεια .

Όμως ,στους ήρωες δεν πρέπει Λύπηση