Η εφαρμογή της σε ποντίκια κατέστησε «άχρηστη» τη νικοτίνη για μεγάλο διάστημα
Η γονιδιακή θεραπεία υπόσχεται κάποια ημέρα στους καπνιστές να πουν «αντίο» στη βλαβερή συνήθειά τους
Ουάσινγκτον
Ξεχάστε τα επιθέματα και τις τσίχλες για τη διακοπή του καπνίσματος.
Ερευνητές από το Ιατρικό Κολέγιο Weill Cornell στη Νέα Υόρκη αναφέρουν
ότι κάποια ημέρα η γονιδιακή θεραπεία θα βάλει τέλος στην εξάρτηση από
το τσιγάρο αποτρέποντας τον εγκέφαλο από το να λάβει την εθιστική
νικοτίνη. Η θεραπεία αποδείχθηκε ήδη αποτελεσματική σε ποντίκια, ωστόσο,
με δεδομένο ότι η γονιδιακή θεραπεία συνδέεται και με κινδύνους σε ό,τι
αφορά την εφαρμογή της σε ανθρώπους, εκτιμάται ότι θα παρέλθουν αρκετά
έτη προτού αποτελέσει λύση για τον άνθρωπο.
Η ανάπτυξη εμβολίου ενάντια στον εθισμό στη νικοτίνη αποτελεί ήδη αντικείμενο έρευνας διαφορετικών ομάδων. Εχουν μάλιστα γίνει κάποιες προσπάθειες για τη δημιουργία του οι οποίες όμως έχουν αποτύχει. Και αυτό διότι η νικοτίνη είναι ένα πολύ μικρό μόριο με αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό σύστημα να δυσκολεύεται να την αναγνωρίσει ως εξωτερικό εχθρό και να παραγάγει αντισώματα εναντίον της. Υπάρχει η λύση της απευθείας έγχυσης αντισωμάτων στον ασθενή, ωστόσο αυτού του είδους η θεραπεία είναι πολύ ακριβή αφού τα αντισώματα δεν έχουν μεγάλο χρόνο ζωής με αποτέλεσμα να απαιτείται συχνή εφαρμογή της μεθόδου.
Απευθείας εισαγωγή του γονιδίου
Τώρα ο Ρόναλντ Κρίσταλ και οι συνεργάτες του από το Weill Cornell αποφάσισαν να εισαγάγουν το γονίδιο για την παραγωγή αντισωμάτων ενάντια στη νικοτίνη απευθείας στο σώμα ποντικών, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Science Translational Medicine». Επέλεξαν από ένα ποντίκι το πιο ισχυρό αντίσωμα ενάντια στη νικοτίνη και απομόνωσαν το γονίδιο που το παρήγαγε. Στη συνέχεια τοποθέτησαν το γονίδιο σε έναν ιό – «όχημα μεταφοράς» – επρόκειτο συγκεκριμένα για έναν αδενοϊό ο οποίος χρησιμοποιείται ήδη ευρέως στη γονιδιακή θεραπεία.
Όταν οι ειδικοί ενέχυσαν τον ιό και το πολύτιμο «φορτίο» του σε ποντίκια που ήταν εθισμένα στη νικοτίνη, το ήπαρ των τρωκτικών «τσίμπησε» τον ιό και άρχισε να παράγει αντισώματα τα οποία εκλύθηκαν στην κυκλοφορία του αίματος. Στη συνέχεια οι ερευνητές ενέχυσαν ποσότητα νικοτίνης αντίστοιχη με εκείνη που περιέχεται σε δύο τσιγάρα στα ποντίκια που είχαν μολυνθεί με τον ιό. Όπως προέκυψε τα αντισώματα προσδέθηκαν στο 83% των μορίων νικοτίνης προτού αυτά φθάσουν στον εγκέφαλο.
Χωρίς το «ναρκωτικό» τους τα ποντίκια εμφάνισαν αλλαγή συμπεριφοράς. Συνήθως η νικοτίνη κάνει τα πειραματόζωα να «χαλαρώνουν», ωστόσο σύμφωνα με τον δρα Κρίσταλ μετά την εφαρμογή της γονιδιακής θεραπείας εκείνα ήταν δραστήρια ενώ και ο καρδιακός παλμός τους παρέμεινε σε φυσιολογικά επίπεδα (παρότι η νικοτίνη αυξάνει τον καρδιακό παλμό).
«Αχρηστη» η νικοτίνη
Δεκαοκτώ εβδομάδες αργότερα το ήπαρ των ποντικιών συνέχιζε να παράγει το αντίσωμα, γεγονός που μαρτυρεί ότι η θεραπεία θα μπορούσε να καταστήσει τη νικοτίνη «άχρηστη» για τους καπνιστές επί μεγάλα διαστήματα.
Παρότι τα νέα ευρήματα χαρακτηρίζονται εντυπωσιακά, ειδικοί εκφράζουν ανησυχία σχετικά με τη χρήση γονιδιακής θεραπείας ενάντια στο κάπνισμα. Ο Τζουντ Σαμούλσκι από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ που ήταν ένας από τους ερευνητές που χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά αδενοϊούς ως οχήματα μεταφοράς γονιδίων στον οργανισμό, τονίζει ότι μέχρι σήμερα σε επίπεδο κλινικών δοκιμών η συγκεκριμένη τεχνική έχει εφαρμοστεί μόνο σε ασθενείς με HIV ή με καρκίνο τελικού σταδίου– στις περιπτώσεις αυτές τα όποια οφέλη της θεραπείας κρίνονται σημαντικότερα από τους κινδύνους. Σύμφωνα με τον ειδικό θα παρέλθουν περί τα 10 χρόνια προτού συλλεγούν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ασφάλεια της μεθόδου για χρήση ενάντια στον εθισμό στη νικοτίνη. «Το να κόψει κάποιος το κάπνισμα μάλλον είναι ευκολότερο» λέει ο δρ Σαμούλσκι.
Ο δρ Κρίσταλ συμφωνεί ότι οι δοκιμές της μεθόδου σε καπνιστές βρίσκονται χρόνια μακριά. Όπως αναφέρει, το επόμενο βήμα για την ερευνητική του ομάδα είναι να διεξαγάγει πειράματα σε πρωτεύοντα είδη. Σε κάθε περίπτωση ο ερευνητής τονίζει ότι το ίδιο μοντέλο θεραπείας θα μπορούσε να αποδειχθεί άκρως χρήσιμο για την απεξάρτηση από την κοκαΐνη, τη μεθαμφεταμίνη και οποιαδήποτε άλλη εθιστική ναρκωτική ουσία.
Η ανάπτυξη εμβολίου ενάντια στον εθισμό στη νικοτίνη αποτελεί ήδη αντικείμενο έρευνας διαφορετικών ομάδων. Εχουν μάλιστα γίνει κάποιες προσπάθειες για τη δημιουργία του οι οποίες όμως έχουν αποτύχει. Και αυτό διότι η νικοτίνη είναι ένα πολύ μικρό μόριο με αποτέλεσμα το ανοσοποιητικό σύστημα να δυσκολεύεται να την αναγνωρίσει ως εξωτερικό εχθρό και να παραγάγει αντισώματα εναντίον της. Υπάρχει η λύση της απευθείας έγχυσης αντισωμάτων στον ασθενή, ωστόσο αυτού του είδους η θεραπεία είναι πολύ ακριβή αφού τα αντισώματα δεν έχουν μεγάλο χρόνο ζωής με αποτέλεσμα να απαιτείται συχνή εφαρμογή της μεθόδου.
Απευθείας εισαγωγή του γονιδίου
Τώρα ο Ρόναλντ Κρίσταλ και οι συνεργάτες του από το Weill Cornell αποφάσισαν να εισαγάγουν το γονίδιο για την παραγωγή αντισωμάτων ενάντια στη νικοτίνη απευθείας στο σώμα ποντικών, όπως αναφέρουν με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Science Translational Medicine». Επέλεξαν από ένα ποντίκι το πιο ισχυρό αντίσωμα ενάντια στη νικοτίνη και απομόνωσαν το γονίδιο που το παρήγαγε. Στη συνέχεια τοποθέτησαν το γονίδιο σε έναν ιό – «όχημα μεταφοράς» – επρόκειτο συγκεκριμένα για έναν αδενοϊό ο οποίος χρησιμοποιείται ήδη ευρέως στη γονιδιακή θεραπεία.
Όταν οι ειδικοί ενέχυσαν τον ιό και το πολύτιμο «φορτίο» του σε ποντίκια που ήταν εθισμένα στη νικοτίνη, το ήπαρ των τρωκτικών «τσίμπησε» τον ιό και άρχισε να παράγει αντισώματα τα οποία εκλύθηκαν στην κυκλοφορία του αίματος. Στη συνέχεια οι ερευνητές ενέχυσαν ποσότητα νικοτίνης αντίστοιχη με εκείνη που περιέχεται σε δύο τσιγάρα στα ποντίκια που είχαν μολυνθεί με τον ιό. Όπως προέκυψε τα αντισώματα προσδέθηκαν στο 83% των μορίων νικοτίνης προτού αυτά φθάσουν στον εγκέφαλο.
Χωρίς το «ναρκωτικό» τους τα ποντίκια εμφάνισαν αλλαγή συμπεριφοράς. Συνήθως η νικοτίνη κάνει τα πειραματόζωα να «χαλαρώνουν», ωστόσο σύμφωνα με τον δρα Κρίσταλ μετά την εφαρμογή της γονιδιακής θεραπείας εκείνα ήταν δραστήρια ενώ και ο καρδιακός παλμός τους παρέμεινε σε φυσιολογικά επίπεδα (παρότι η νικοτίνη αυξάνει τον καρδιακό παλμό).
«Αχρηστη» η νικοτίνη
Δεκαοκτώ εβδομάδες αργότερα το ήπαρ των ποντικιών συνέχιζε να παράγει το αντίσωμα, γεγονός που μαρτυρεί ότι η θεραπεία θα μπορούσε να καταστήσει τη νικοτίνη «άχρηστη» για τους καπνιστές επί μεγάλα διαστήματα.
Παρότι τα νέα ευρήματα χαρακτηρίζονται εντυπωσιακά, ειδικοί εκφράζουν ανησυχία σχετικά με τη χρήση γονιδιακής θεραπείας ενάντια στο κάπνισμα. Ο Τζουντ Σαμούλσκι από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ που ήταν ένας από τους ερευνητές που χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά αδενοϊούς ως οχήματα μεταφοράς γονιδίων στον οργανισμό, τονίζει ότι μέχρι σήμερα σε επίπεδο κλινικών δοκιμών η συγκεκριμένη τεχνική έχει εφαρμοστεί μόνο σε ασθενείς με HIV ή με καρκίνο τελικού σταδίου– στις περιπτώσεις αυτές τα όποια οφέλη της θεραπείας κρίνονται σημαντικότερα από τους κινδύνους. Σύμφωνα με τον ειδικό θα παρέλθουν περί τα 10 χρόνια προτού συλλεγούν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν την ασφάλεια της μεθόδου για χρήση ενάντια στον εθισμό στη νικοτίνη. «Το να κόψει κάποιος το κάπνισμα μάλλον είναι ευκολότερο» λέει ο δρ Σαμούλσκι.
Ο δρ Κρίσταλ συμφωνεί ότι οι δοκιμές της μεθόδου σε καπνιστές βρίσκονται χρόνια μακριά. Όπως αναφέρει, το επόμενο βήμα για την ερευνητική του ομάδα είναι να διεξαγάγει πειράματα σε πρωτεύοντα είδη. Σε κάθε περίπτωση ο ερευνητής τονίζει ότι το ίδιο μοντέλο θεραπείας θα μπορούσε να αποδειχθεί άκρως χρήσιμο για την απεξάρτηση από την κοκαΐνη, τη μεθαμφεταμίνη και οποιαδήποτε άλλη εθιστική ναρκωτική ουσία.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου