Το μαφιόζικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών

με αφορμή τη σύλληψη και κράτηση του Άκη Τσοχατζόπουλου

του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.[1]

Αθήνα, 11.4.2012

Κανένας φυσικά δεν μπορεί να πιστέψει, εκτός αν είναι απόλυτα ηλίθιος, ότι με την σύλληψη και κράτηση του Άκη Τσοχατζόπουλου σήμερα, ημέρα Τετάρτη, 11 Απριλίου, πρόκειται για πρόθεση της κυβέρνησης και του κρατούντος πολιτικού συστήματος, επιτέλους να επικρατήσει διαφάνεια και να τιμωρηθούν παραδειγματικά κάποιοι ένοχοι για διαφθορά. Κι’ αυτό μετά από 38 έτη συνεχούς και συνεπούς διαφθοράς το οποίο εφάρμοσε και εξέθρεψε το ίδιο με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ποιον…………..

άλλον!!!

Θα αποτελούσε πρωταπριλιάτικο αστείο, αν ήταν πρωταπριλιά.

Πολλές ερμηνείες δόθηκαν πέραν τούτου, που άλλες μπορεί να ευσταθούν στο σύνολό τους, άλλες εν μέρει.

Όμως θα βάλω μια διάσταση της περίπτωσης Άκη, που δεν έθιξε κανείς έως τώρα και για μένα αποτελεί την ουσία του προβλήματος που σχετίζεται με τον Άκη.

Επειδή με τον Άκη ξεκινήσαμε στο Μόναχο μαζί με κάποιους άλλους συντρόφους στην ίδρυση του ΠΑΚ το 1968, αμέσως μετά την αναγγελία από τον Ανδρέα Παπανδρέου της πρώτης διακήρυξης του ΠΑΚ και επειδή επιπλέον αγωνιστήκαμε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μαζί και έως την παραίτησή μου από το ΠΑΣΟΚ το 1977, είμαι σε θέση να ξέρω κάποια πράγματα που δεν τα γνωρίζουν άλλοι.

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος καθ’ όλη τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα δεν είχε περιουσιακά στοιχεία και ήταν αδιάφθορος. Αυτά που απέκτησε μετά τη μεταπολίτευση οφείλονται απεναντίας στη διαφθορά στην οποία εντάχτηκε και ως ο πιο στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, έγινε και από τους κορυφαίους διεφθαρμένους του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι ο μόνος. Η ιεράρχηση της διαφθοράς ξεκινάει από το κορυφαία στελέχη του εκάστοτε ΠΑΣΟΚ και προχωράει προς τα κάτω, προς τη βάση, όπως λέγαμε στα «παλιά τα χρόνια»!

Πολλοί πονηροί φυσικά κατάφεραν να κρυφτούν στο γενικό κλεπτοκρατικό πολιτικό σύστημα που βασιλεύει έως σήμερα κι’ ένας «θεός» ξέρει πόσο ακόμη.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήθελε στον άμεσο περίγυρό του απατεώνες, καιροσκόπους, τυχοδιώκτες και καριερίστες. Αυτούς επέλεξε και τους άλλους κατέβασε από το «τραίνο» ή κατέβηκαν μόνοι τους, όταν διαπίστωσαν το νόημα της «αλλαγής».

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος δεν διέθετε επί πλέον δική του συγκρότηση και προσωπικότητα. Ήταν ετεροπροσδιοριζόμενος. Φυσικά από τον Ανδρέα Παπανδρέου, που τον είχε κοντά του γι’ αυτό το λόγο.[2]

Από την εποχή του ΠΑΚ που αποδέχτηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου τον διορισμό του, με τον οποίο ο υποφαινόμενος διαφωνούσε, έως την όλη διαδρομή του που ποτέ δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση στον Ανδρέα Παπανδρέου. Γνωστό είναι το αστείο, που αποδίδει απόλυτα την πραγματικότητα: «Τι ώρα είναι Άκη;» ρωτάει ο Ανδρέας και η απάντηση του Άκη: Ό,τι πεις Ανδρέα»!

Ο Ανδρέας Παπανδρέου διέφθειρε και τον Άκη και την νεολαία του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ ολόκληρο και όλο τον ελληνικό λαό.

Γιατί τα λέω όλα αυτά. Για να πω τούτο και εδώ θέλω να καταλήξω.

Ο πανούργος Ευάγγελος Βενιζέλος θέλει να δημιουργήσει τη δική του αυτοκρατορία και το δικό του πολιτικό τζάκι. Είναι υποχρεωμένος να εξαφανίσει μεθοδικά και προγραμματισμένα με ότι έχει σχέση με παπανδρεϊσμό και Σημιτισμό.

Ξεκινάει από τον Άκη και έπεται συνέχεια.

Βασικά η σύλληψη και κράτησή του αποτελεί συμβολισμό. Μέσω του Άκη αρχίζει και ξηλώνει το μύθο του Ανδρέα Παπανδρέου και της δυναστείας Παπανδρέου. Θέλει να μη τον αμφισβητεί κανένας και αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν δεν σβήσει στα μάτια των στελεχών, μελών και οπαδών του ΠΑΣΟΚ η αίγλη του παλιού καλού ΠΑΣΟΚ, που εκφράζει και προσωποποιεί ο Ανδρέας Παπανδρέου και εν μέρει και ο Γιώργος Παπανδρέου, ως γόνος της δυναστείας και ο Άκης ως παπανδρεϊκό σύμβολο.

Ας θυμηθούμε ότι ο Κώστας Σημίτης έβαλε στην πάντα σχεδόν όλους τους ανδρεοπαπανδρεϊκούς, εκτός από τα καθαρά λαμόγια, που δεν θα του πρόβαλαν αντίσταση. Ο Γιώργος ακολούθησε την ίδια μέθοδο για τον Σημίτη. Το ίδιο πράττει τώρα και ο Βενιζέλος. Η πρακτική είναι δοκιμασμένη, αποτελεσματική και γι’ αυτό η παραμένει η ίδια.

Θέλει να δείξει ότι γυρίζει σελίδα. Ξεκινάει μια καινούργια εποχή για το τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ. το παρελθόν σβήνει μονοκονδυλιάς. Δεν υπήρξε. Μ’ ένα συγγνώμη τελείωσε.

Πονηρός και πανούργος ο δικολάβος που κάνει το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο. Θα το χάψει ο διεφθαρμένος λαός, πιστεύει. Δεν έχει και άδικο. Ο δικομματισμός θα σαρώσει πάλι, παρ’ όλα τα περί του αντιθέτου λεγόμενα. Εξάλλου υπάρχουν και τα γνωστά αναχώματα και για το ΠΑΣΟΚ και για τη Νέα Δημοκρατία. Το σύστημα τα έχει μελετήσει όλα και έχει επεξεργαστεί όλα τα σενάρια, ώστε να μη του φύγει τίποτε και όλα να είναι υπό έλεγχο.

Φυσικά αποτελεί παράλληλα και προεκλογικό τρικ για το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, κυρίως των κομμάτων εξουσίας, που θέλει να δείξει ένα άλλο πρόσωπο από το βρικολακιασμένο που έχει.

Λες και τώρα ανακάλυψαν τη διαφθορά και θα την καταπολεμήσουν. Ποιοι; Αυτοί που την δημιούργησαν και την εξέθρεψαν και την γιγάντωσαν. Αυτοί που θέλουν να μας σώσουν αφού μας βάλουν στον τάφο, χωρίς ανάσταση.

Τελικά μην αμφιβάλετε θα προχωρήσουμε στο Γολγοθά, αλλά ανάσταση δε θα ζήσουμε.

Το σύστημα είναι πεπεισμένο ότι είμαστε ηλίθιοι (για να μη πω τίποτε χειρότερο) και αξίζουμε να πάθουμε περισσότερα γι’ αυτό που είμαστε!

Η απόδειξη θα έρθει στις 6 Απριλίου.

Μερικοί φυσικά, μέσα στα χαλάσματα και τον όλεθρο, θα θριαμβολογούν γιατί αύξησαν κατά τι τα εκλογικά ποσοστά τους.

Όμως το σύστημα, σύστημα!

[1] Για να μην υπάρχει παρεξήγηση. Παραιτήθηκα το 1977 καταγγέλλοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου για αριστερή φρασεολογία και δεξιά πολιτική πρακτική.

[2] Όποιος θέλει να μάθει την αλήθεια και για τον Άκη και τον Ανδρέα Παπανδρέου, μπορεί να ανατρέξει τόσο στο ιστολόγιό μου, όσο και να διαβάσει το βιβλίου μου: Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου , του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική του κατάληξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007. Για το σύστημα το βιβλίο μου αυτό είναι απαγορευμένο.

Ακούω τον κ. Κατσανέβα στην τηλεόραση να επαινεί τον Ανδρέα Παπανδρέου και την περίοδο διακυβέρνησής του, τη στιγμή που ο Ανδρέας Παπανδρέου τον ίδιο δεν ήθελε να τον βλέπει ούτε στον ύπνο του. Υπάρχουν γραπτές δηλώσεις του ίδιου του Ανδρέα.