0 Πόσο τυχαία είναι η Κυριακή 6 Μαΐου 2012;

Όχι, ας μην πάει ο νους σου στο κακό. Δεν σου μιλώ γιά τίποτε μαύρη μαγία, αλλά γιά μερικές αθώες και άφοβες συνάμα, μαθηματικές εξισώσεις διαφορών.

Όπως πολύ σωστά το θέτει το άρθρο της KAΘHMEPINHΣ, με τίτλο “Στον κοινό νου” (Παρασκευή 20 Aπριλίου 2012): “Εξαιρετικά λυπηρό είναι το γεγονός πως οι πολιτικοί και τα κόμματα ούτε αντιλαμβάνονται πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί ούτε προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι άλλαξαν οι ίδιοι. Και αυτή την προεκλογική περίοδο, οι ψηφοφόροι προκαλούνται από τις εξάρσεις ξύλινου πολιτικού λόγου ή τις τηλεμαχίες εκπροσώπων των κομμάτων”.

Πράγματι, όλα μα όλα τα υπάρχοντα, εντός της ελληνικής βουλής πολιτικά κόμματα είναι κάτι τι χειρότερο από γραφικά. Είναι γραμμικά!

Δεν θα υπήρχε βέβαια κανένα πρόβλημα με το να έχουμε γραμμικά κόμματα εάν και η ανθρώπινη ζωή ήταν επίσης γραμμική. Αλλά δεν είναι.

Η ανθρώπινη ζωή παρουσιάζει μη γραμμικότητα. Είναι και αυτός, ένας ακόμη από του 1.001 λόγους, που πρέπει “να καταλάβουν πλέον οι πολιτικοί ότι οι εποχές άλλαξαν και οι παλαιοκομματικές συνήθειες και τεχνικές μόνο απέχθεια προκαλούν πλέον” (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/04/2012_438283).

Γιατί άραγε έχουμε εκλογές στην Ελλάδα την Κυριακή 6 Μαΐου 2012 και δεν είχαμε εκλογές, π.χ., την Κυριακή 11 Μαρτίου 2012; Πόση διαφορά τέλος πάντων μπορούν να κάνουν δύο περίπου μήνες;

Μήπως έχει κάτι να κάνει η Κυριακή 6 Μαΐου 2012 με την μη γραμμικότητα της μνήμης του ελληνικού μας λαού σχετικά με πολιτικά γεγονότα; Το Σχ. 1 δείχνει εμφανέστατα μία πιθανή διαφορά στην μνήμη του ελληνικού λαού, μεταξύ της διεξαγωγής των εκλογών την Κυριακή 11 Μαρτίου 2012 (Σχ. 1.α), και της διεξαγωγής των εκλογών την Κυριακή 6 Μαΐου 2012 (Σχ. 1.β).

Εάν οι εκλογές διεξήγοντο την Κυριακή 11 Μαρτίου 2012 (Σχ. 1.α), τότε η μνήμη του ελληνικού λαού, π.χ., σχετικά με τις συγκρούσεις που ξέσπασαν σε πολιτικές διαμαρτυρίες την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012 [1], θα ήταν σε ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο, από ότι αναμένεται να είναι κατά την διαξαγωγή των εκλογών την Κυριακή 6 Μαΐου 2012 (Σχ. 1.β). Είναι ένα πάρα πολύ συχνό, μη γραμμικό φαινόμενο στα πολιτικά συστήματα, το ότι η σταθερά του χρόνου στην καθυστέρηση ενημέρωσης ενός λαού εξαρτάται μη γραμμικά από την κατανάλωση της πληροφόρησής του.

Σε ατομικό επίπεδο, η χρονική καθυστέρηση στην προσαρμογή σου σε μια νέα κατάσταση, μπορεί να είναι πολλή μεγαλύτερη από τη χρονική καθυστέρηση στην αντίδρασή σου σε περαιτέρω εμφανίσεις ενός ερεθίσματος που ήδη αναμένεις. Γενικά, π.χ., οι άνθρωποι συνηθίζουμε σε υψηλότερα εισοδήματα γρηγορότερα από ό,τι προσαρμοζόμαστε σε μία μείωση του εισοδήματός μας (π.χ., μνημονιακά μέτρα).

Ένας σχετικά εύκολος τρόπος γιά την διαχείρηση ασύμμετρων πολιτικών προσαρμογών (ή μη) του ελληνικού λαού είναι με μία μη γραμμική χρονική καθυστέρηση, όπου η σταθερά του χρόνου γιά την καθυστέρηση εξαρτάται από την κατάσταση του όλου πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Στο Σχ. 1, η χρονική καθυστέρηση γιά την αύξηση της μνήμης του ελληνικού λαού γιά διαμαρτυρίες ή άλλα πολιτικά γεγονότα είναι 1 (μία) ημέρα (Σχ. 1.α), ενώ η χρονική καθυστέρηση γιά να ξεχνάμε (π.χ., νόσος συλλογικού Αλτσχάϊμερ) είναι 13 ημέρες (σχεδόν δύο εβδομάδες, Σχ. 1β).

Τίποτα λοιπόν δεν είναι τυχαίο σχετικά με το ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Ακόμη και οι φαινομενικά αθώες προβλέψεις της Goldman Sachs γιά τις εκλογές στην Ελλάδα, μάλλον δεν είναι απλές προφητείες ή χρησμοί, αλλά προϊδεάζουν τον ελληνικό μας κόσμο προς απώλειαν της συλλογικής μας μνήμης, φυσικά υπέρ των συμφερόντων κάποιων ‘διεθνών’ τοκογλύφων [2].

Τους φανατικούς βέβαια οπαδούς του ΝΔ·ΠαΣοΚ ή ΠαΝΔοΚ δεν τους πειράζει ούτε η απεμπόληση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, της ‘sovereignty’ γιά τους άρδην ελληνόφωνους της Αστόριας στην Νέα Υόρκη και αλλού. Ούτε τα σπίτια μας να πάρουν δεν πειράζει, μιάς και μας εξηγεί τόσο ‘ορθολογικά’ ο Ηλιάς Μόσιαλος γιατί πρέπει ντε και καλά να τα δημεύσουμε, ούτε το ότι στην πατρίδα Ελλάδα ο ελληνικός μας κόσμος είναι εξαθλιωμένος, πεινάει, πονάει και αυτοκτονεί δεν πειράζει.

Διότι είναι χωρίς μνήμη όλες και όλοι αυτές και αυτοί που θα τρέξουν να νομιμοποιήσουν, γιά άλλη μία φορά, ξανά με την ψήφο τους, τα σκουπιδο-μάγαζα ΝΔ και ΠαΣοΚ, μαζύ με τους δορυφόρους τους των Πάνου Καμμένου και Φώτη Κουβέλη [3]. Εκτός βέβαια εάν η άκρατη προσμονή των 40 νέων μέτρων της τρόϊκας γιά τον Ιούνιο 2012 –αυτά που έχουν προσυπογράψει και μας το κρύβουν– καταφέρει να δώσει κάποιαν ώθηση άνωθεν στην συλλογική μνήμη του ελληνικού μας κόσμου, ενεργώντας ως ένα αντίβαρο στην πολιτική ιδιωτεία της ελληνικής μας κοινωνίας.

Αρκετή όμως ανάλυση εδώ. Θα τα πούμε πιό αναλυτικά ‘στον αέρα’, από την εκπομπή “ΜΑΤΡΙΞ” του Χρίστου Λογαρίδη, την ΚΥΡΙΑΚΗ 22/4/2012, 5-7 μ.μ. (ώρα Ελλάδος) και 10-12 π.μ. (Νέα Υόρκη), όπου είμαι καλεσμένος μαζύ με την πάνοπλη οπλίτη-πολίτη Ελένη Γκιόκα (http://www.radio9.gr/).

Νίκος Γεωργαντζάς