Τίγρεις που λιμοκτονούν, πελεκάνοι τόσο στριμωγμένοι που δεν μπορούν
να ανοίξουν πλήρως τα φτερά τους. Την περασμένη εβδομάδα στην κοιλιά
μιας νεκρής καμηλοπάρδαλης βρέθηκε μία «μπάλα» από πλαστικό που
χρησιμοποιείται στα fast food…
Ο θάνατος της καμηλοπάρδαλης έστρεψε και πάλι την προσοχή στις σκανδαλώδεις συνθήκες που επικρατούν στο μεγαλύτερο ζωολογικό κήπο της Ινδονησίας. Φτιάχτηκε πριν από περίπου έναν αιώνα σε ένα σημείο- πυρήνα βιοποικιλότητας, κάποτε είχε τους πιο εντυπωσιακούς «φιλοξενούμενους» στη νοτιοανατολική Ασία.
Σήμερα ο ζωολογικός κήπος Surabaya είναι εφιάλτης, που ταλανίζεται από ανεξέλεγκτη αύξηση στον πληθυσμό των ζώων, έλλειψη πόρων, ακόμα και υποψίες πως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι εκεί εμπλέκονται σε λαθρεμπόριο άγριας ζωής.
Εξαιρετικά σπάνια είδη όπως δράκοι του Κομόντο- ένα είδος σαύρας- και απειλούμενοι ουρακοτάγκοι ζουν σε βρώμικα ακατάλληλα κλουβιά τρώγοντας φιστίκια που τους πετούν οι τουρίστες.
Στον ζωολογικό κήπο εκδηλώθηκε πριν από δύο χρόνια φωτιά έπειτα από αναφορές πως 25 από τα 4.000 ζώα πέθαιναν κάθε μήνα, όλα σχεδόν πρόωρα. Μεταξύ αυτών ένα αφρικανικό λιοντάρι, μία τίγρη της Σουμάτρας και πολλοί κροκόδειλοι.
Η κυβέρνηση διόρισε έναν έμπειρο διαχειριστή για να καθαρίσει την υπόθεση κι εκείνος κατάφερε να μειώσει το ποσοστό θνησιμότητας σε 15 ζώα το μήνα…
Μετά όμως το περιστατικό με την 30χρονη καμηλοπάρδαλη που για χρόνια τρεφόταν με σκουπίδια που πετιόντουσαν μέσα στο κλουβί της και βρέθηκε με την «πλαστική μπάλα» βάρους 18 κιλών (!) στο στομάχι, ο υπεύθυνος τα παρατάει.
Χρειάζεται μία «ολική ανακαίνιση», λέει ο ίδιος, «πρέπει να σκεφτούμε είτε την ιδιωτικοποίηση του κήπου είτε τη μεταφορά κάποιων ζώων».
Αλλά με εισιτήριο μικρότερο των δύο δολαρίων, οι επικριτές λένε πως δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για τη επιβίωση του κήπου, πόσω μάλλον για τη βελτίωση των συνθηκών.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ο υπερπληθυσμός. Εκατόν ογδόντα πελεκάνοι ζουν σε ένα χώρο όσο ένα γήπεδο βόλει. Δεκαέξι τίγρεις ζουν σε κλουβιά σαν φυλακή. Μία λευκή τίγρη που είχε δωριστεί στον κήπο έχει πλέον σημάδια στο τρίχωμά της και καθώς δεν υπάρχει χρόνος ή χώρος για άσκηση- λόγω του υπερπληθυσμού- έχει προβλήματα στη σπονδυλική της στήλη με αποτέλεσμα μετά δυσκολίας να σηκώνεται.
Ο υπεύθυνος του κήπου αναγνωρίζει πως δεν κατάφερε και πολλά σε ό,τι αφορά τον έλεγχο του απείθαρχου προσωπικού. Πιστεύει πως σπάνια ζώα που εξαφανίστηκαν διατέθηκαν από τους ίδιους τους φροντιστές τους στην μαύρη αγορά εξωτικών ειδών και πως κάποιοι πουλούν στην αγορά το κρέας που διατίθεται για τις τίγρεις…
Ο θάνατος της καμηλοπάρδαλης έστρεψε και πάλι την προσοχή στις σκανδαλώδεις συνθήκες που επικρατούν στο μεγαλύτερο ζωολογικό κήπο της Ινδονησίας. Φτιάχτηκε πριν από περίπου έναν αιώνα σε ένα σημείο- πυρήνα βιοποικιλότητας, κάποτε είχε τους πιο εντυπωσιακούς «φιλοξενούμενους» στη νοτιοανατολική Ασία.
Σήμερα ο ζωολογικός κήπος Surabaya είναι εφιάλτης, που ταλανίζεται από ανεξέλεγκτη αύξηση στον πληθυσμό των ζώων, έλλειψη πόρων, ακόμα και υποψίες πως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι εκεί εμπλέκονται σε λαθρεμπόριο άγριας ζωής.
Εξαιρετικά σπάνια είδη όπως δράκοι του Κομόντο- ένα είδος σαύρας- και απειλούμενοι ουρακοτάγκοι ζουν σε βρώμικα ακατάλληλα κλουβιά τρώγοντας φιστίκια που τους πετούν οι τουρίστες.
Στον ζωολογικό κήπο εκδηλώθηκε πριν από δύο χρόνια φωτιά έπειτα από αναφορές πως 25 από τα 4.000 ζώα πέθαιναν κάθε μήνα, όλα σχεδόν πρόωρα. Μεταξύ αυτών ένα αφρικανικό λιοντάρι, μία τίγρη της Σουμάτρας και πολλοί κροκόδειλοι.
Η κυβέρνηση διόρισε έναν έμπειρο διαχειριστή για να καθαρίσει την υπόθεση κι εκείνος κατάφερε να μειώσει το ποσοστό θνησιμότητας σε 15 ζώα το μήνα…
Μετά όμως το περιστατικό με την 30χρονη καμηλοπάρδαλη που για χρόνια τρεφόταν με σκουπίδια που πετιόντουσαν μέσα στο κλουβί της και βρέθηκε με την «πλαστική μπάλα» βάρους 18 κιλών (!) στο στομάχι, ο υπεύθυνος τα παρατάει.
Χρειάζεται μία «ολική ανακαίνιση», λέει ο ίδιος, «πρέπει να σκεφτούμε είτε την ιδιωτικοποίηση του κήπου είτε τη μεταφορά κάποιων ζώων».
Αλλά με εισιτήριο μικρότερο των δύο δολαρίων, οι επικριτές λένε πως δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για τη επιβίωση του κήπου, πόσω μάλλον για τη βελτίωση των συνθηκών.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ο υπερπληθυσμός. Εκατόν ογδόντα πελεκάνοι ζουν σε ένα χώρο όσο ένα γήπεδο βόλει. Δεκαέξι τίγρεις ζουν σε κλουβιά σαν φυλακή. Μία λευκή τίγρη που είχε δωριστεί στον κήπο έχει πλέον σημάδια στο τρίχωμά της και καθώς δεν υπάρχει χρόνος ή χώρος για άσκηση- λόγω του υπερπληθυσμού- έχει προβλήματα στη σπονδυλική της στήλη με αποτέλεσμα μετά δυσκολίας να σηκώνεται.
Ο υπεύθυνος του κήπου αναγνωρίζει πως δεν κατάφερε και πολλά σε ό,τι αφορά τον έλεγχο του απείθαρχου προσωπικού. Πιστεύει πως σπάνια ζώα που εξαφανίστηκαν διατέθηκαν από τους ίδιους τους φροντιστές τους στην μαύρη αγορά εξωτικών ειδών και πως κάποιοι πουλούν στην αγορά το κρέας που διατίθεται για τις τίγρεις…
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου