0 Ας θυμηθεί τον Β΄ Παγκόσμιο η Γερμανία και ας φανεί γενναιόδωρη με την Ελλάδα

Να υπάρξει γενναιοδωρία απέναντι στην Ελλάδα, ανάλογη εκείνης που επιδείχθηκε απέναντι στη Δ. Γερμανία, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν, στη βάση της Συνθήκης του Λονδίνου, έγιναν ευρύτατες διαγραφές του χρέους της, ζητά ο γνωστός Γερμανός ιστορικός και οικονομολόγος, καθηγητής στην Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου, Άλμπρεχτ Ριτσλ, σε δηλώσεις του που επικαλείται στο σημερινό της φύλλο η αυστριακή εφημερίδα «Der Standard».

Ο διάσημος Γερμανός καθηγητής συμμερίζεται, όπως σημειώνει, την κριτική πολλών Ελλήνων ότι η Γερμανία έχει ακόμη χρέη απέναντι στην Ελλάδα, από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα οποία ανέρχονται περίπου σε 3,5 δις. ευρώ.

Ο κ. Ριτσλ επισημαίνει πως στη Συνθήκη του Λονδίνου, το 1953, ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία παραχωρούσαν στη Δ. Γερμανία ευρύτατες διαγραφές του χρέους, την ίδια στιγμή με το Σχέδιο Μάρσαλ της δινόταν τεράστια βοήθεια για έργα υποδομής, ενώ με το Σχέδιο Σούμαν συγχωνεύονταν η γερμανική και η γαλλική παραγωγή άνθρακα και χάλυβα. Όλα αυτά συνιστούν εξαιρετικά ευνοϊκές συμφωνίες, κάτι που, όπως καταγγέλλει ο ίδιος, η Γερμανία ξεχνά τώρα, στην περίπτωση της Ελλάδας.

Ο ίδιος θεωρεί πως η Γερμανία, αλλά και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση, κρατούν απέναντι στην Ελλάδα μια στάση που είναι όμοια με τη στάση της Γαλλίας την εποχή του Μεσοπολέμου, απέναντι στη Γερμανία, από την οποία ζητούσε επίμονα την πλήρη αποπληρωμή των χρεών της και των αποζημιώσεων που προέρχονταν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρότι η Γερμανία δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί, ειδικότερα στο τέλος της δεκαετίας του 1920 που όλα ήταν ισοπεδωμένα εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Από την άλλη, ο ίδιος βλέπει κάποια προβλήματα σε σχέση με την υλοποίηση μιας βοήθειας ανασυγκρότησης, τύπου Σχεδίου Μάρσαλ, καθώς τότε αυτή είχε παραχωρηθεί σε μια στρατιωτικά κατεχόμενη Γερμανία, ενώ η Ελλάδα είναι κυρίαρχη και οι πιστωτές θέλουν να έχουν λόγο στην αξιοποίηση των χρημάτων τους. Όμως με τον τρόπο αυτό, όπως συμπληρώνει ο κ. Ριτσλ, στην τωρινή συζήτηση για το χρέος, ξεχνιέται η ανάγκη οικοδόμησης των οικονομικών ικανοτήτων της Ελλάδας.