Κανένας δημοσιονομικός στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί μακροπρόθεσμα όσο δεν υπάρχει ανάπτυξη-που στην προκειμένη περίπτωση περνάει κυρίως μέσα από αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Από την άλλη πλευρά στην προκειμένη περίπτωση η ανάπτυξη δεν μπορεί να προέλθει, για ευνόητους λόγους, από την κλασσική μέθοδο της αύξησης των κρατικών δαπανών. Ούτε μπορεί να προέλθει μόνο από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις-παρ όλο που αυτές αποτελούν την αναγκαία προϋπόθεση για κάθε ανάπτυξη.
Στην ουσία υπάρχει μόνο μια λύση. Η υποτίμηση του νομίσματος. Δεν έχει υπάρξει ούτε μια χώρα στον κόσμο που να μπόρεσε να εξέλθει από μια κρίση ανάλογη με αυτήν που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα χωρίς να έχει την δυνατότητα της άσκησης αυτόνομης νομισματικής πολιτικής. Η άποψη ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει από την σημερινή κρίση διατηρώντας ένα σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ είναι καθαρή χίμαιρα. Αντίθετα αυτό που θα συμβεί είναι ότι η ανεργία θα φτάσει το 30%.- με αποτέλεσμα ότι οι επικλήσεις του κ. Τσίπρα και της κ. Παπαρήγα να εξακολουθήσουμε τον δρόμο που χάραξε ο Κιμ Γιονκ Ιλ να γίνονται πιο ελκυστικές. Με άλλα λόγια όσο καταστροφική αποδείχθηκε η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη άλλο τόσο καταστροφική θα αποδειχτεί η παραμονή της με τους σημερινούς όρους.
Σημαίνει αυτό ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εγκαταλείψει την ευρωζώνη; Δεν θα πάρει καιρό η επανεισαγωγή της δραχμής; Δεν θα έχει τεράστιο κόστος η μετατροπή των ATM, εκδοτηρίων εισιτηρίων κλπ έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργούν στα πλαίσια τους νέου νομίσματος; Δεν θα υπάρξει μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό μόλις ανακοινωθεί κάτι τέτοιο; Αν επιβληθούν συναλλαγματικοί περιορισμοί δεν θα επιστρέψουμε στην εποχή της «μαύρης αγοράς» συναλλάγματος;
Όλοι αυτή οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί. Μπορούν όμως να περιορισθούν σημαντικά αν υιοθετηθεί η λύση της «εικονικής» δραχμής την οποία προτείνει με επιστολή του ο τ. Βρετανός υπουργός Sir Michael Butler στο τελευταίο τεύχος του Economist. Όλοι οι μισθοί και οι τιμές στην Ελλάδα θα καθορίζονται σε «δραχμές» όμως θα πληρώνονται σε ευρώ-ανάλογα με την ισοτιμία που ισχύει εκείνη την στιγμή και η οποία θα διαμορφώνεται στην διεθνή συναλλαγματική αγορά. Οι τιμές των προϊόντων και οι μισθοί θα εξελίσσονται ανάλογα με την μεταβαλλόμενη ισοτιμία της «δραχμής» προς το ευρώ. Με άλλα λόγια με αυτή την λύση θα έχει κανείς όλα τα πλεονεκτήματα που π.χ. προσφέρει μια υποτίμηση χωρίς να έχει τα μειονεκτήματα που συνεπάγεται η εισαγωγή ενός νέου νομίσματος.
Επίσης αυτή η λύση καθιστά πολύ πιο εύκολη την μελλοντική επανένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη όταν πια η χώρα πληρεί πραγματικά τις προϋποθέσεις. Με άλλα λόγια είναι μια λύση που επιτρέπει στην Ελλάδα να έχει το ένα πόδι στην ευρωζώνη και το άλλο απ έξω.
Να τονίσω ότι αυτή η λύση δεν σημαίνει ότι δεν θα χρειασθεί η Ελλάδα να κάνει αναγκαίες και δραστικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο στην αγορά εργασίας στα κλειστά επαγγέλματα κλπ. Όμως η λύση αυτή διασφαλίζει ότι οι μεταρρυθμίσεις θα πιάσουν τόπο πολύ πιο σύντομα από ότι αν ακολουθηθεί ο δρόμος του εσωτερικού αποπληθωρισμού.
Φυσικά και στην λύση της «εικονικής» δραχμής υπάρχουν προβλήματα(π.χ. τι θα γίνει με το χρέος;). Όμως πιστεύω ότι είναι μια λύση που πρέπει να συζητηθεί.
Πηγή: protagon.gr
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου