Recommended Post Slide Out For Blogger

Ελα και εσύ στην παρέα του Ola-e-tipota!Κάνε like εδώ

Powered By | Blog Gadgets Via Blogger Widgets

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

0 «Αρχαίοι πολιτισμοί του κόσμου» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ροδόπης


Νέα δράση από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ροδόπης, η οποία στο πλαίσιο της σειράς εκπαιδευτικών δράσεων με θέμα «Αρχαίοι πολιτισμοί του κόσμου» πραγματοποιεί το τέταρτο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Ο μεγάλος στόλος των Μαόρι».

Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της παραπάνω δράσης, θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 28 Μαρτίου και ώρα 11:00 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κομοτηνής (Α. Συμεωνίδη 4) εκπαιδευτικό πρόγραμμα για οικογένειες με παιδιά. Θέμα του εκπαιδευτικού προγράμματος, είναι ο πολιτισμός των ιθαγενών της Πολυνησίας και της Νέας Ζηλανδίας.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα περιλαμβάνει τη γνωριμία με τον πολιτισμό των Μαόρι, τα ταξίδια, τις πολεμικές και εικαστικές τέχνες, τη δερματοστιξία, τη διατροφή και τις δραστηριότητές τους, μέσα από διαδραστικές προβολές, χορογραφίες και εικαστικές κατασκευές.

Το πρόγραμμα απευθύνεται σε μαθητές Γ΄ και Δ΄ δημοτικού.

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

0 TO ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΣΕ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ...

Ελληνικό «χρώμα» κατακλύζει από χτες την Αλκαλά ντε Ενάρες- στην αυτόνομη κοινότητα της Μαδρίτης- στο Περιφερειακό Αρχαιολογικό Μουσείο της οποίας,...

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

0 Μία έκθεση αφιερωμένη στη Νίκη της Σαμοθράκης

Με μια νέα έκθεση που άνοιξε τις πόρτες της στο κοινό την Πέμπτη, το μουσείο του Λούβρου, καλεί τους... 

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

0 Ντόροθι Κινγκ για Αμφίπολη: "Μήπως το καμένο σώμα άνηκε στην Παναγία;"

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της ανθρωπολογικής ανάλυσης η...

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

0 Νέες φωτογραφίες από τους σκελετούς των ΝΕΚΡΩΝ στην Αμφίπολη! [photos]

Δείτε τις νέες φωτογραφίες από τις ανασκαφές στην Αμφίπολη που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Πολιτισμού...

0 ΑΜΦΙΠΟΛΗ: Αυτοί είναι οι πέντε ΝΕΚΡΟΙ που βρέθηκαν στον τάφο! [photo]

Απίστευτη ανατροπή στις αποκαλύψεις του τάφου της Αμφίπολης καθώς μόλις σήμερα έγινε γνωστό...

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

0 ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ: Οι Τούρκοι πουλάνε αρχαία ελληνική πόλη στην Αλικαρνασσό - Δείτε πόσα ζητάνε [photos]

Στο «σφυρί» βγαίνει η αρχαιοελληνική πόλη Βαργυλία στην Αλικαρνασσό της Τουρκίας... 

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

0 Μενδώνη: Έως τις 20 Ιανουαρίου το πόρισμα για τα οστά της Αμφίπολης

«Ως τις 20 Ιανουαρίου θα δοθούν τα αποτελέσματα της μακροσκοπικής μελέτης του οστεολογικού υλικού από τον...

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

0 Nέα ευρήματα "ήρθαν στο φως" από τις ανασκαφές στην Αμφίπολη... [photos]

Συνεχίζονται οι ανασκαφικές εργασίες στο ταφικό μνημείο, στον Τύμβο Καστά, από την ΚΗ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, στην Αμφίπολη...
Σήμερα, απομακρύνθηκαν, με άκρα προσοχή, χώματα τα οποία βρίσκονταν στο διάκενο και πίσω από τα αγάλματα των Σφιγγών, σε βάθος περίπου, δύο μέτρων και σε πλάτος ανάλογο της εισόδου του τάφου, ήτοι 4.50 μ. Έτσι, προχώρησε στο μεγαλύτερο τμήμα της η αποχωμάτωση του εσωρραχίου της θόλου.

Ταυτόχρονα, συνεχίστηκε η αφαίρεση πέντε λιθόπλινθων, από την έκτη σειρά του τοίχου σφράγισης, με τη βοήθεια μηχανικού μέσου. 




Μετά την απομάκρυνσή τους, αποκαλύφθηκε κάτω από τη βάση των Σφιγγών, το ανώτερο τμήμα του μαρμάρινου θυρώματος. 




Καλύπτεται με fresco σε μίμηση Ιωνικού επιστυλίου. Φέρει διακόσμηση με κόκκινο, μπλε και μαύρο χρώμα. 

Αμέσως, κάτω από το Ιωνικό επιστύλιο, αποκαλύφθηκαν δύο Ιωνικά επίκρανα των παραστάδων της θύρας, επίσης επικαλυπτόμενα με fresco και επιζωγραφισμένα με τα ίδια χρώματα. 

Οι εργασίες θα συνεχιστούν αύριο με προτεραιότητα την στερέωση και συντήρηση των σημερινών ευρημάτων.

0 H EΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΣΤΗ ΣΙΦΝΟ...

Η καθιερωμένη θερινή έκθεση της Εθνικής Πινακοθήκης στο Παλιό Σχολείο του Κάστρου στη Σίφνο πραγματοποιείται για έκτη συνεχή φορά...
Η έκθεση αποτελεί μια νέα πρόταση παρουσίασης των καλλιτεχνών που υπήρξαν δάσκαλοι και έχει τίτλο «Δάσκαλοι - καλλιτέχνες - Από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης» (διάρκεια έως 30/9). 
Μέσω των έργων των 30 δασκάλων η έκθεση της Σίφνου παρουσιάζει την εξέλιξη της μοντέρνας ελληνικής τέχνης και κάποιες εμπορικότερες τάσεις της σύγχρονης τέχνης των νεότερων γενιών καλύπτωντας ιστορικά ένα φάσμα καλλιτεχνών από το 1940 μέχρι σήμερα.
Έργα από καλλιτέχνες όπως ο Γιάννης Μόραλης, ο Νίκος Κεσσανλής, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Βλάσης Κανιάρης, ο Παντελής Ξαγοράρης, η Χαρά Καλαϊτζίδου, ο Περικλής Γουλάκος. ο Παναγιώτης Τέτσης, ο Χρόνης Μπότσογλου, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης, αλλά έργα του απερχόμενου πρύτανη της Σχολής Γιώργου Χαρβαλιά και του διάδοχου του στην Πρυτανεία Μάριο Σπηλιόπουλο.
Τη θεματική επιλογή, έχει η επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης δρ Λίνα Τσίκουτα

0 ΣΤΟ ΦΩΣ ΟΙ ΣΦΙΓΓΕΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ 2.300 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!

Αποκαλύφθηκαν ολόκληρες οι δύο μαρμάρινες Σφίγγες που βρέθηκαν στην είσοδο του Τάφου της Αμφίπολης, καθώς απομακρύνθηκαν οι γύρω μαρμάρινες πλάκες...
Τα αγάλματα έχουν ύψος 1,45 μ. ενώ υπολογίζεται πως αυτό θα ξεπερνούσε τα δύο μέτρα μαζί με τις κεφαλές, που όμως δεν διασώζονται στη θέση τους. Παράλληλα οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τμήματα των φτερών των δύο Σφιγγών, τα οποία τους επιτρέπουν την πλήρη αποκατάστασή τους, γεγονός που σημαίνει ότι τα εντυπωσιακά αγάλματα θα θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό την αρχική επιβλητική τους μορφή.

Ένα τμήμα της ράχης του «Λέοντα της Αμφίπολης» που επίσης βρέθηκε πιστοποιεί στους αρχαιολόγους πως δημιουργήθηκε στο ίδιο εργαστήριο με τις Σφίγγες.

Εντυπωσιακό είναι ακόμα το γεγονός πως οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ίχνη κόκκινου και μπλε χρώματος στην ανωδομή του μνημείου.





Αυτά είναι τα νέα δεδομένα από τις ανασκαφές που διεξάγει η ΚΗ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στην περιοχή, σύμφωνα με την σημερινή ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Στην περιοχή βρίσκεται από το πρωί, η γ.γ. του υπουργείου Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, και επιβλέπει την πορεία των ερευνών.





Η πλήρης ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού:

Συνεχίζονται από την ΚΗ Εφορεία Προϊστορικών κα Κλασικών Αρχαιοτήτων οι ανασκαφικές εργασίες στον Τύμβο Καστά, στην Αμφίπολη.

Με την αφαίρεση, μέχρι στιγμής, των έντεκα λίθων από τον τοίχο σφράγισης, αποκαλύφθηκαν εξ ολοκλήρου οι Σφίγγες από μάρμαρο Θάσου. Το  ύψος των αγαλμάτων είναι 1.45 μ. Το  συνολικό ύψος με τις κεφαλές υπολογίζεται ότι θα έφτανε τα δύο μέτρα περίπου. Στους κορμούς, τους, που είναι δουλεμένοι με ψιλό ντισιλίδικο,  αποτυπώνεται η πλαστικότητα και η λεπτοδουλειά των γλυπτών της τελευταίας εικοσιπενταετίας του 4 π.Χ αιώνα. Κατά τη διάρκεια των εργασιών βρέθηκαν τμήματα των πτερών των Σφιγγών- που ήταν ένθετα στους κορμούς- και τα οποία επιτρέπουν την πλήρη αποκατάστασή τους.

Βρέθηκε, επίσης, τμήμα από τη ράχη  του αγάλματος του Λέοντος  της Αμφίπολης.  Τόσο οι Σφίγγες, όσο  και ο Λέων  φαίνεται να  προέρχονται από το ίδιο εργαστήριο.

Με την αφαίρεση των χωμάτων, εμφανίστηκε, επίσης,  μικρό  τμήμα της ανωδομής του μνημείου,  που φέρει ίχνη κόκκινου και μπλε χρώματος, σε δυο αποχρώσεις αντίστοιχα.

Οι εργασίες συνεχίζονται στη στάθμη του εσωρραχίου της θόλου, με την στερέωση και στήριξη των λίθων της καθώς και την  αφαίρεση των χωμάτων.

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

0 Γιατί η Ελλάδα φοβάται τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου; [photo]

Του Σταύρου Ζαγκανά
Την ώρα που μας χτυπάνε από παντού -ακόμα και από «μέσα»- με δηλώσεις του στυλ... «… η Ελλάδα τετέλεσται…» δείχνουμε να θέλουμε και οι ίδιοι να βγάλουμε τα μάτια μας.

Σάββατο 16 Αυγούστου 2014

0 Πιθανότατα συλημένος ο τάφος της Αμφίπολης λένε αρχαιολόγοι

Ολοένα και περισσότεροι αρχαιολόγοι εκφράζουν φόβους ότι ο τάφος που εντοπίστηκε στην Αμφίπολη, έχει συληθεί από...
τυμβωρύχους. Οι ακέφαλες Σφίγγες, είναι σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, μια σημαντική ένδειξη ότι ο τάφος είναι συλημένος, πιθανότατα από τα ρωμαϊκά χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση η αρχαιολογική σκαπάνη αναμένεται να φτάσει στο επίπεδο του δαπέδου, σε περίπου 20 μέρες και τότε θα αποκαλυφθεί μια και καλή το μυστήριο με τον τάφο της Αμφίπολη.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

0 Οι Ισπανοί μαθητές ευχαριστούν την Ελλάδα !! Δείτε το video!

 
Αναγνωρίζουν οι Ισπανοί τα όσα προσέφερε η Ελλάδα στην ανθρωπότητα και μάλιστα δεν διστάζουν να το... βροντοφωνάξουν!

Είναι ένα βίντεο που μπορεί να κάνει κάποιους να δακρύσουν… Ενώ τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται μονίμως στο επίκεντρο αρνητικών δημοσιευμάτων και η εικόνα της έχει πληγεί όσο καμίας άλλης χώρας, υπάρχουν κάποιοι που όχι μόνο δεν στρέφονται κατά της χώρας μας, αλλά θέλουν να την ευχαριστήσουν για όσα πρόσφερε στην ανθρωπότητα. Πρόκειται για Ισπανούς μαθητές και σπουδαστές που μαζί με τους καθηγητές τους ετοίμασαν ένα υπέροχο βίντεο με πρωταγωνίστρια την Ελλάδα. Σε όλο το βίντεο λένε ευχαριστώ στη χώρα μας για κάτι που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα και τυχαίνει μάλιστα αυτό το κάτι να έχει πάντα ως λέξη ελληνική ρίζα! Μας ευχαριστούν λοιπόν για τη φιλοσοφία, τις λέξεις, τα μαθηματικά, τη μουσική και τόσα άλλα σε ένα βίντεο πραγματικά συγκινητικό!

Δε χρειάζεται να γνωρίζετε ισπανικά για να καταλάβετε τι λέει το βίντεο. Αλλωστε όπως λέει ο καθηγητής στην αρχή του βίντεο προς τους Ισπανούς: «Περισσότερα πράγματα από όσα νομίζετε είναι ελληνικά!»
 
 

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

0 Πολυτεχνείο 2013: Ο οδηγός του τανκ μιλά για τα γεγονότα

Πολυτεχνείο 2013: Ο οδηγός του τανκ μιλά για τα γεγονότα
Η συνέντευξη που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα», ανήμερα της 17ης Νοέμβρη του 2003. Με αφορμή την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου ο οδηγός του τανκ που εισέβαλε στον χώρο που χιλιάδες εξεγερμένοι πολίτες αγωνίζονταν για την πτώση της χούντας, μίλησε για πρώτη φορά στην εφημερίδα.
Η συνέντευξη είναι αποκαλυπτική, τόσο για εκείνες τις στιγμές όσο και για την περιόδο της χούντας μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη:

1973-2003. Ο A. Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σπάει την τριαντάχρονη σιωπή του και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του.

«Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα» λέει στην εκ βαθέων εξομολόγησή του. Μια στιγμή, μια ζωή.

Στη «μία και μοναδική φορά» που δέχθηκε να ξύσει «τις πληγές του παρελθόντος», όπως λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σκευοφύλαξ, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας, η οποία ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου με την έξοδο των τανκς στους δρόμους της Αθήνας και ολοκληρώθηκε στις 3.30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, με την αιματοβαμμένη εισβολή στο Πολυτεχνείο.

Στη σπάνια μαρτυρία του ο κ. Σκευοφύλαξ μνημονεύει τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, τις ειρηνικές εκκλήσεις των φοιτητών που ηχούσαν στα αφτιά του σαν «κραυγές εχθρών της πατρίδας». Τις διαταγές των αδίστακτων στρατιωτικών που πίστεψε ότι ήταν «πατριώτες».

Θυμάται – τότε με χαρά, τώρα με θλίψη – τον πόνο των φοιτητών που είδαν το όνειρό τους να τσαλακώνεται κάτω από τις ερπύστριες που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση, τον τρόμο που ακολούθησε από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αστυνομικών.

Το απαράμιλλο θάρρος του φοιτητή που γύρισε και του είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες μέσα;». Την οργή που του προκάλεσε και λίγο έλειψε να τον οδηγήσει σε εν ψυχρώ δολοφονία. «Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα ακόμη, θα τον σκότωνα»!

Οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία. Σε αυτή τη συνέντευξη του κ. A. Σκευοφύλακος μιλούν δύο πρόσωπα: ο 20χρονος έφεδρος στρατιώτης και ο 50χρονος βιοπαλαιστής.

Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει, ακόμη και σήμερα, για μια ενέργεια που τον κατέστησε αρνητικό πρωταγωνιστή στην κρισιμότερη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Μια στιγμή, μια αιωνιότητα. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό, ο A. Σκευοφύλαξ θα μοχθήσει για να ζήσει.




«Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές το KKE». Στα 30 του θα παντρευτεί, θα αποκτήσει παιδιά. Ζώντας σε μια γειτονιά των νοτίων προαστίων, όλα αυτά τα χρόνια αποφεύγει να μιλάει για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Οσες φορές θα τον ρωτήσουν «τι σχέση έχεις με τον «πορτάκια» του Πολυτεχνείου;», θα μιλήσει για «μακρινό ξάδελφο που σκοτώθηκε σε τροχαίο»!

Στη γυναίκα του θα ανοίξει την καρδιά του ύστερα από χρόνια. Στα τρία παιδιά του δεν το έχει αποφασίσει ακόμη. «Είμαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο»!

1973-2003. Τριάντα χρόνια μετά, ο άνθρωπος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου θα πει για τους φοιτητές, τους νέους και τους εργαζομένους που αγωνίστηκαν για την πτώση της χούντας: «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια».

Ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα ξεχάσει τη φοιτήτρια που τραυματίστηκε κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια σήμερα του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Θα ήθελα να τη δω, να της πω… Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».

«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ημουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».

Στα 20 χρόνια του ο A. Σκευοφύλαξ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, στην επίλεκτη ομάδα του Σώματος των Τεθωρακισμένων κατέπνιξε την εξέγερση των φοιτητών. «Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.

«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά – δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!

Την έξοδο των τανκς από το Γουδί θα πληροφορηθούν οι Αθηναίοι από τον εκφωνητή του Πολυτεχνείου, τον Δημήτρη Παπαχρήστο. Παρά τις παρεμβολές της ΚΥΠ, το ραδιόφωνο των εξεγερμένων φοιτητών θα μεταφέρει στους Αθηναίους τον ανατριχιαστικό συριγμό από τις ερπύστριες των τανκς. Ο εκφωνητής απευθύνει έκκληση στα «στρατευμένα νιάτα» να μη χτυπήσουν. «Δεν θα χτυπήσουν τα παιδιά, τα αδέλφια μας οι φαντάροι, το φρούριο της ελευθερίας, το μόνο μέρος της Ελλάδας που είναι ελεύθερο. Δεν έχουμε όπλα. Προτάσσουμε μόνο ανοιχτά τα στήθη μας. Λαέ της Αθήνας, όλοι μαζί το σύνθημα: λαός και στρατός μαζί. Δεν θα χτυπήσει ο στρατός!».

Με νεότερη εντολή των στρατιωτικών που κατευθύνουν την επιχείρηση «Εκκένωσις του Πολυτεχνείου» τα πέντε τανκς προωθούνται προς το Μουσείο. H ώρα της αιματοβαμμένης επέμβασης πλησιάζει. «Μας είπαν να πάμε κοντά στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι μπροστά στην πόρτα. Αυτό κάναμε. Σταματήσαμε λίγα μέτρα πιο πέρα». Στη θέα των τανκς εκατοντάδες φοιτητές πλησιάζουν στην πύλη, ανεβαίνουν στα κάγκελα, φωνάζουν συνθήματα συναδέλφωσης.




Με διάφορους απειλητικούς ελιγμούς και μαρσαρίσματα που ακούγονται σαν κανονιές, οι οδηγοί των τανκς προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό των φοιτητών. Ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου απευθύνει νέα έκκληση να αποφευχθεί η αιματοχυσία. «Οι φαντάροι δεν ανήκουν στη χούντα. H χούντα στηρίζεται στο μέταλλο, στηρίζεται στα τανκς, στο σίδερο. H καρδιά των φαντάρων έχει τον ίδιο παλμό με τη δικιά μας. Αγαπάτε τους φαντάρους. Ελληνικά στρατευμένα νιάτα, ο λαός δεν σας κρατάει κακία. Ξέρει ότι είστε μαζί μας».

H ώρα έχει πάει 2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Εδειχναν πανικόβλητοι». Ο κ. Σκευοφύλαξ φέρνει στη μνήμη του τα φοβισμένα πρόσωπα των συνομηλίκων του που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Χαμηλώνει το βλέμμα του. «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!

Με ολοένα μεγαλύτερη ένταση και αγωνία οι φοιτητές φωνάζουν προς τους στρατιώτες «είμαστε αδέλφια, αφήστε τα άρματα», ενώ ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου καλεί το πλήθος να δείξει αυτοσυγκράτηση. «Απομονώστε τους προβοκάτορες. Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με το στρατό. Δεν θέλουμε να χυθεί ελληνικό αίμα». Ο Δημήτρης Παπαχρήστος ψάλλει τον εθνικό ύμνο. Το ίδιο κάνουν και οι χιλιάδες νέοι που βρίσκονται στο Πολυτεχνείο.

Ενα τέταρτο πριν από τις 3 το πρωί οι στρατιωτικοί δίνουν προθεσμία λίγων λεπτών στους φοιτητές για να αποχωρήσουν από το Πολυτεχνείο, να παραδοθούν. Κάποιοι από τους φοιτητές που θέλουν να αποχωρήσουν δοκιμάζουν να απασφαλίσουν την κεντρική πύλη. Δεν τα καταφέρνουν. Πίσω από την πύλη είναι σταθμευμένο ένα αυτοκίνητο Μερτσέντες που μπλοκάρει το άνοιγμά της. Ο επικεφαλής των τεθωρακισμένων αρμάτων εκνευρίζεται. Οργισμένος φωνάζει: «Τσογλάνια, ρεζιλεύετε το στράτευμα!» και δίνει σήμα για την επέλαση του άρματος.

«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: «Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!»» λέει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα».




Λίγα λεπτά αργότερα ο A. Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη. «H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί» λέει με μοναδική ειλικρίνεια.

Στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου επικρατεί πανδαιμόνιο. Διαφωτιστική είναι η περιγραφή που δίνει ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς στην έκθεση που συνέταξε το 1974 για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου: «Εντρομοι και εμβρόντητοι οι σπουδασταί κυριεύονται από την ενώπιον του εσχάτου κινδύνου φοβεράν αγωνίαν. Υπό την πίεσιν πλήθους ανθρώπων καταρρίπτεται τμήμα των προς την οδόν Στουρνάρη κιγκλιδωμάτων. Και διά του δημιουργηθέντος ανοίγματος εξέρχονται οι σπουδασταί κατά μάζας. Νέον, όμως, δι’ αυτούς αρχίζει μαρτύριον. Υβρεις κατ’ αυτών εκτοξεύονται και καταδιωκόμενοι βαναύσως κακοποιούνται».

Οπως αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ, «αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν – θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους – δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν». Λίγο αργότερα οι στρατιώτες σχηματίζουν έναν διάδρομο για να περάσουν ασφαλείς οι φοιτητές. Για το θέμα αυτό, στο πόρισμα Τσεβά υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά: «Εμπροσθεν μεν της πύλης του Πολυτεχνείου δημιουργείται διάδρομος υπό των στρατιωτών μέσω του οποίου διέρχονται οι εξερχόμενοι, κατευθυνόμενοι προς την οδόν Τοσίτσα, εντός δε του Πολυτεχνείου βοηθούν, προστατεύουν και εις τους ώμους των πολλούς αδυνάτους κρατούν διά να δυνηθούν να υπερπηδήσουν το υψηλόν κιγκλίδωμα. Και επεισόδια μεταξύ στρατιωτικών και αστυνομικών λαμβάνουν χώραν εν τη προσπαθεία των πρώτων να προστατεύσουν τους φοιτητάς από το διωκτικόν μένος των άλλων».

Μέσα στο Πολυτεχνείο ο A. Σκευοφύλαξ είδε πολλούς τραυματίες και ίσως, όπως λέει, και νεκρούς. «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;». Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: «Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω». Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».

Παρά τον πόνο τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους. Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του κ. Σκευοφύλακα: «Οπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Οταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Οσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ’ όσα τους κάναμε… Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».

Την αναγνώριση των φοιτητών για ορισμένους από τους αξιωματικούς του στρατού και τους έφεδρους στρατιώτες θα διαπιστώσει αργότερα και ο εισαγγελέας: «Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώται παρεμβαίνουν προς προστασίαν των φοιτητών. Και υπήρξε πηγαία και βαθειά η ευγνωμοσύνη πολλών εξ αυτών προς τους αγνώστους σωτήρας των, ως εις τας καταθέσεις των τούς αποκαλούν με συγκίνησιν»!




Εκατοντάδες φοιτητές καταφέρνουν να βγουν έξω από το Πολυτεχνείο, ξεχύνονται στους γύρω δρόμους, τρέχουν να φύγουν, να γλιτώσουν τη ζωή τους, καθώς γίνονται στόχος ελεύθερων σκοπευτών. «Απομακρυνόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τούς αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους χτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της ΚΥΠ εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ’ αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των»!

Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνεται στην ίδια έκθεση, «ομάδες τραμπούκων και επικινδύνων τρωκτικών της γαλήνης του τόπου εκδηλώνουν το εγκληματικόν μένος των κατά των ατυχών σπουδαστών που κατά μάζας εξέρχονται του Πολυτεχνείου». Οι τραμπούκοι είναι άνδρες της ΕΣΑ, οι οποίοι δεν διστάζουν, μάλιστα, να κακοποιήσουν ακόμη και πανεπιστημιακό γιατρό, ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του, είχε σπεύσει να βοηθήσει τους ανυπεράσπιστους φοιτητές.

Στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη «άνδρες εν πολιτική περιβολή, κραδαίνοντες ρόπαλα, εξήλθον από ομάδα αυτόθι ευρισκομένων αστυνομικών και εκακοποίησαν σεβάσμιον καθηγητή Πανεπιστημίου, την σύζυγόν του και νεαρόν σπουδαστήν, διότι εξήρχοντο του Πολυτεχνείου, ένθα ο καθηγητής-ιατρός και η σύζυγός του είχον μεταβή προς εκπλήρωσιν του ανθρωπιστικού και ιατρικού των καθήκοντος. Και οι ροπαλοφόροι ούτοι ήσαν άνδρες της ΕΣΑ εν πολιτική περιβολή. Εις το πανδαιμόνιον τούτο της εξόδου των φωνών, των κραυγών, των οιμωγών, των καταδιώξεων και των πυροβολισμών έπεσαν οι περισσότεροι εκ του πλήθους των τραυματιών».

Οταν επέστρεψε στο Γουδί, στη βάση των Τεθωρακισμένων, ο κ. Σκευοφύλαξ έγινε δεκτός με ζητωκραυγές. Ηταν το τιμώμενο πρόσωπο. «Οταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ενιωθα περήφανος. Ημουν και εγώ φασίστας».

Οκτώ ημέρες αργότερα, κάτι θα σπάσει μέσα του. Το φρόνημά του θα κλονισθεί, όταν θα δει τον «εθνοσωτήρα» να καθαιρείται και να περιφρονείται από τους συνοδοιπόρους του, αυτούς που πιο πριν ορκίζονταν στο όνομά του. «Την επόμενη εβδομάδα έγινε η στάση του Ιωαννίδη. Ημουν πάλι σε επιφυλακή. Μας πάνε στο ΓΕΣ. Στο προαύλιο λάβαμε θέσεις. Δεν ξέραμε γιατί πήγαμε εκεί. Δεν μας είπαν. Γυρνώντας στο Γουδί μάθαμε ότι «έριξαν» τον Παπαδόπουλο» αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Τότε μέσα μου κάτι άλλαξε. Αυτοί που τον παρουσίαζαν σαν θεό, τώρα τον έβριζαν. Δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. «Μα είναι τόσο πουλημένοι όλοι τους;» αναρωτήθηκα. Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο βοριάς. «Πουλημένα τομάρια» είπα μέσα μου. Θυμάμαι ότι ο Μιχάλης Γουνελάς παρέδωσε τα γαλόνια του στους άνδρες της ΕΣΑ, που ήρθαν στο Κέντρο και τον συνέλαβαν».

Με τη Μεταπολίτευση ο στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ θα βρεθεί στα σύνορα. «Ο Καραμανλής είχε πει «τα άρματα στα σύνορα». Ηταν τα γεγονότα της Κύπρου. Πήγαμε Αλεξανδρούπολη. Μετά από έξι μήνες πήρα άδεια. Αντί να απολυθώ στους 22 μήνες, έφτασα στους 30. Εφεδρεία στην εφεδρεία. Οταν απολύθηκα, όλα είχαν αλλάξει μέσα μου».

Στη Δυτική Αθήνα, όπου κατοικούσε με τους γονείς και τα δύο αδέλφια του, θα αναζητήσει δουλειά. «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εκανα όποια δουλειά μπορείς να φανταστείς. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές KKE»!

Ολα αυτά τα χρόνια ο κ. Σκευοφύλαξ θα κάνει μια ήρεμη ζωή. Σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι. Ποτέ δεν θα μιλήσει για το Πολυτεχνείο. Δεν θα αισθανθεί να τον ενοχλούν. Μόνο μία φορά το επώνυμό του τον έφερε σε δύσκολη θέση. «Στη δουλειά πριν από χρόνια κάποιος άκουσε πώς με λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση με τον «πορτάκια», όπως είπε, του Πολυτεχνείου. «Ξάδελφός μου είναι, μακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο» απάντησα. Είμαι ένα άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρονών. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ποιος είμαι ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα μου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά μου δεν το είπα ακόμη».

1973-2003. Με μια αυτοκριτική διάθεση που σπανίζει, ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα διστάσει να πει: «Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».

Για τους ανθρώπους που αντιστάθηκαν στη χούντα, ο κ. Σκευοφύλαξ θα μιλήσει με κολακευτικά λόγια. «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ηταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά θα ήθελα να τους πω μια μεγάλη συγγνώμη». Ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο δεν θα ξεχάσει τη νεαρή φοιτήτρια που τραυματίστηκε σοβαρά κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια – σήμερα – του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Πιστεύω ότι αν τη δω σήμερα, δεν θα ξέρω τι να της πω. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από το μυαλό μου να τη συναντήσω, αλλά σταματούσα. Θα ήθελα να τη δω, να της πω… Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

0 Έρευνα: Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου!



Διαβάστε τα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο. Δείτε σχεδιάγραμμα με το σημείο όπου έπεσαν νεκροί ή τραυματίστηκαν
Το ζήτημα του ακριβούς αριθμού των νεκρών κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την επιχείρηση καταστολής της, παραμένει ακόμη και σήμερα ένα δισεπίλυτο πρόβλημα, προκαλώντας συζητήσεις, αλλά και ισχυρισμούς ανιστόρητους και πέρα από κάθε λογική.

Όπως αναφέρει ο κ. Καλλιβρετάκης, Λεωνίδας, συγγραφέας και δημιουργός της έρευνας "Πολυτεχνείο '73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες" , "η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από αυτό το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτή την ιδιότυπη 'ασυλία', στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου".

Από τα μέσα του 2002 έχει ξεκινήσει μια ιστορική έρευνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών με τίτλο "Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973". Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας επιχειρείται η συγκέντρωση και επεξεργασία με επιστημονικές μεθόδους τεκμηρίων που αφορούν σε πολλές παραμέτρους των γεγονότων, όπως το χρονικό της εξέγερσης, το επιχειρησιακό σχέδιο για την καταστολή της, η εξέλιξη των γεγονότων έξω από το Πολυτεχνείο κ.ο.κ. Ένα από τα ζητούμενα είναι, φυσικά, ο αριθμός και η ταυτότητα των θυμάτων. Αν και η έρευνα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, επιχειρείται στο σημείο αυτό μια συνοπτική παρουσίαση των πρώτων διαπιστώσεων, με έμφαση στη "γενεαλογία" του ζητήματος.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Προσωρινά αποτελέσματα της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Η συγκέντρωση όλων των δεδομένων αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της έρευνας στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Κάθε στοιχείο που είδε το φως της δημοσιότητας όλα αυτά τα χρόνια, οι επίσημες ανακοινώσεις του καθεστώτος, οι πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν στον παράνομο τύπο της εποχής, οι αγγελίες κηδειών στις εφημερίδες, οι κάθε προέλευσης λίστες που έκαναν την εμφάνιση τους μετά τη μεταπολίτευση, οι προανακριτικές και ανακριτικές έρευνες, οι συνεντεύξεις συγγενών, οι καταθέσεις μαρτύρων στη δίκη του 1975, συγκεντρώνονται, αποδελτιώνονται, συσχετίζονται κριτικά, αναζητείται η γενεαλογία τους, εντοπίζονται οι αλληλοεπικαλύψεις, οι παρανοήσεις, τα λάθη στην αντιγραφή και οι μεταξύ τους παρεκκλίσεις.

Η έρευνα προχωρά έτσι στη συγκρότηση ενός καταλόγου, ο οποίος παραμένει προσωρινός, καθώς εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να διορθώνεται. Για κάθε περίπτωση συγκροτείται ένας ιδιαίτερος φάκελος, με βιογραφικά στοιχεία, τις συνθήκες θανάτου και αναλυτική παράθεση όλων των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν με συγκεκριμένα στοιχεία.

Μέχρι τη στιγμή αυτή, έχουν καταγραφεί εικοσιτέσσερις (24) πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, όπως καταγράφονται συνοπτικά στον συνημμένο κατάλογο.

Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία.

Τέλος, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.




Δείτε το σχεδιάγραμμα σε μεγαλύτερες διαστάσεις
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Οι 24 πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις

1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».

5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).

11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έρριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου πέθανε μετά από 12 μέρες, στις 30.11.1973.

12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. Δημήτρης Θεοδώρας του Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών, δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00 με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής. Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.



* Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο ’73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

0 Απομνημονεύματα ενός έφεδρου Αξιωματικού. Αξίζει να το δείτε .


Επειδή κάποια τουβλάκια  με ρωτούσαν γιατί να κάνουμε  παρελάσεις ή ότι δεν αξίζουν  να κάνουν αφιερώνω αυτό το μικρό απόσπασμα από  αληθινά γεγονότα .Διαβάστε το όλο 

Από το ημερολόγιο του Γεώργιου Γρηγορίου Έφεδρου Λοχαγού ,Δκτού του 2 Λόχου του 2 Τάγματος του 2 ΣΠ (Βόλου)

“10 Δεκ.1940 .Μετά την κατάληψη του υψ.ΓΚΑΛΙΝΑ  από το το 2 Σ.Π (Βόλου):
Περιφέρομαι με κτηνώδη περιέργεια για να δώ το αποτέλεσμα της μάχης πριν σκεπάσει τα πάντα στο χιόνι,που πέφτει ακατάπαυστα.Στρατιώτες νεκροί δικοί μας και Ιταλοί Παγωμένοι ,ανάκαταπεσμένοι ,ανάσκελα ,μπρούμυτα ,κουλουριασμένοι ,πλαγιαστά,τεντωμένοι,μερικοί κομματιασμένοι ,πάνω σε βράχια ,πίσω απο πέτρες ,κορμούς δέντρων,χωμένοι σε θάμνους ,εμπρός σε πολυβολεία ,μέσα σε λάκκους ,χαρακώματα…εκεί που ο καθένας αντάμωσε το Χάρο ,εκεί που η ψυχή έβγαζε το τελευταίο Αχ !!”

Από “Το ημερολόγιο ενός Έφεδρου Ανθλγου” ,του Νίκου Παπαβασιλείου ,που υπηρέτησε στον 1 Λόχο του 1 Τάγματος του 40  Συντάγματος Ευζώνων:

“8 Ιαν 1941. Έχει ξεσπάσει χιονοθύελλα.Το κρύο αφόρητο .Απέχουμε από τους Ιταλούς 80-100 μέτρα .Μας χωρίζει ένας αυχένας γυμνός στην κορυφή του Μαλί Σπάτ όπου το χιόνι παγωμένο είναι πάνω από δύο μέτρα .Οι στρατιώτες προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή .Δύο πάγωσαν και πέθαναν στη σκοπιά .Άλλους βρίσκουμε παγωμένους στα αντίσκηνα .Προσπαθούμε να τους κρατήσουμε στη ζωή .τους αναγκάζουμε να σηκώνονται .
Ένας -ένας ξετρυπώνουν σα φαντάσματα ,λείψανα σωστά ,αδύνατοι ,αξύριστοι ,κουρελήδες ,ξυπόλητοι με τα πόδια δεμένα με κουρέλια ,μουντζούρηδες με κατακόκκινα μάτια από τον καπνό και την αυπνία ,χωρίς φαγητό για πέντε μέρες .Το δράμα μας εξελίσσεται σε τραγωδία  .Τα πόδια των περισσοτέρων έχουν πρηστεί και πονούν φοβερά ,μελανιάζουν. Αρχίζει έτσι η διαρροή .Μα δε μπορούμε να τους μεταφέρουμε πίσω .Τα κρυοπαγήματα γίνονται δευτέρου και τρίτου βαθμού . Οι στρατιώτες δεν είναι ικανοί να ανέβουν στις σκοπιές .Αρνούνται να σηκωθούν .
Οι αξκοι αν και βρισκόμαστε  στην ίδια κατάσταση εφαρμόζουμε βία .Κάποτε μάλιστα με πιστόλι στο χέρι ,τους απειλούμε ,αφού ο εχθρός απέναντι καραδοκεί .”
Κυριακή 16 Ιαν 1941 .
Αποφασίζουμε να ξεμπερδέψουμε με τους Ιταλούς .Θα επιτεθούμε .Ετοιμαζόμαστε και αθόρυβα  πλησιάζουμε την αυγή και ορμούμε .Οι Ιταλοί σκοποί αιφνιδιάζονται και σκοτώνονται μισοκοιμισμένοι ,καθιστοί και ανύποπτοι  μέσα στα κτισμένα  με ξερολίθια πολυβολεία τους .Φωνάζουμε “Αέρα” . ρίχνουμε χειροβομβίδες ,πυροβολούμε και προχωρούμε συνεχώς .
Ξαφνικά αντικρίζω τον Λοχία Σπυρόπουλο να σφαδάζει στα χιόνια .Έχει τραυματιστεί στα δυό του πόδια  “Αφήστε με ,τρέξτε μπροστά ,με παίρνετε αργότερα” φωνάζει .Σε λίγο οι Ιταλοί αντεπιτίθενται  .Το πυροβολικό τους και οι όλμοι βάζουν ακατάπαυστα .Βαλλόμαστε και από το αριστερό ύψωμα με πολυβόλα .Πολλοί τραυματίζονται και μερικοί πέφτουν νεκροί .κύματα Ιταλών αντεπιτίθενται .Προσπαθούμε να τους συγκρατήσουμε .Γίνεται  χαλασμός .μας κυκλώνουν .Ένας Όλμος σκοτώνει τον Λοχαγό Δασκαλόπουλο .Του βγάζει τα σωθικά έξω .”Πίσω παιδιά” φωνάζω .Οπισθοχωρούμε βουλιάζοντας στο χιόνι .
Ο Λοχίας Σπυρόπουλος εγκαταλείπεται τραυματισμένος .ακούγεται απελπισμένος να φωνάζει “αδέλφια σώστε με..” Τον μεταφέρουν λίγο προς τα εδώ δυο στρατιώτες .Βουλιάζουν στο χιόνι .Δεν μπορούν .Αναγκάσθηκαν να τον αφήσουν .Έτσι ο δυστυχής έμεινε στα χιόνια .Ράγισε η καρδιά μας ακούγοντας τις παρακλήσεις του . Ποιός όμως θα τολμήσει να ξεμυτίσει .Το απόγευμα έπαψε να ακούγεται .Ίσως υπέκυψε στα τραύματα του ή σκεπάστηκε από  την χιονοθύελλα που είχε αρχίσει .Κρίμα το παλικάρι .     Απολογισμός :
Νεκροί αξκ 3 ,οπλίτες 14 και 8 τραυματίες εγκαταλείφθηκαν στα χιόνια

Από  Το ημερολόγιο  του Έφεδρου Ανθλγου Νίκου Καραντώνη που υπηρέτησε στο 2 λόχο του 3 Τάγματος του 6 Συντάγματος πεζικού .

13 Φεβ 1941 ,Αντεπίθεση του 20 Συντάγματος για την ανακατάληψη των υψωμάτων ΤΡΕΜΠΕΛ-ΤΟΜΟΡ .
“Σήμερα θα γίνουν τα βαφτίσια του 20  Συντάγματος .Οι στρατιώτες του είναι νέοι .Ο ρόλος του Λόχου μου είναι εφεδρικός .Η θέση μου είναι πρώτης τάξης θεωρείο .Ο αέρας σφυρίζει δαιμονισμένα .Σήμερα δεν κινδυνεύω άμεσα .Το πυροβολικό μας βάλλει στο ΤΡΕΜΠΕΛ.Ήρθε η σειρά του πεζικού μας .Τα Ιταλικά πολυβόλα λυσσάνε .Το πυροβολικό τους χτυπά τους φαντάρους μας .Οι Λόχοι μας πλησιάζουν στην κορυφή μας .Βλέπω πως η επίθεση δεν πάει καλά .Βλέπω τον Λόχο που έκανε την επίθεση να γυρνάει πίσω .Οι φαντάροι έχουν χάσει την συνοχή ,διαλύονται ,υποχωρούνε  τρέχοντας το κατήφορο .Πολλοί πέφτουν στο χιόνι  που βάφεται κόκκινο .Είναι νεκροί ,είναι τραυματίες .!? Θα το μάθω στον απολογισμό..
70 άντρες ήταν οι  απώλειες του Λόχου που διαλύθηκε .Και ήταν όλοι νέοι .Είχαν έλθει απο την Θεσσαλία .Ο δικός μας Λόχος που πολεμάει απ την αρχή του πολέμου δεν έφτασε ακόμα αυτό το ποσοστό”
“Ποιός μπορεί να αποτρέψει τον αιώνιο σκληρό νόμο της Λησμονιάς και του Θανάτου που έχει ορίσει ο Θεός.Κανενας και ποτέ !Πόσο σας λυπάμε .Δεν σας έπρεπε ο θάνατος, Κι ήσασταν τόσο νέοι !!!”
Ο επιλογος αυτός δίδει όλη την πικρή αλήθεια . 
Όμως ,στους ήρωες δεν πρέπει Λύπηση

Αξίζει τιμή και δόξα

Εδώ οι Σουηδοί μας κάνουν έπαινο και τα δικά μας ζωντόβολα μικρά και μεγάλα …..


0 ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Η ΣΘΕΝΑΡΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ


oxi-asirmatos
Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβης της Ιταλίας στην χώρα μας, το 1940, συμπρωταγωνιστής κι αυτός της ιστορικής εκείνης νύχτας της 28/10/1940 στο βιβλίο του, που το ονομάζει με μια πρωτοφανή οξυδέρκεια για το μέλλον του καθεστώτος Μουσολίνι: «Η αρχή του τέλους – η επιχείρηση κατά της Ελλάδος», γράφει τα εξής:
Δέκα λεπτά πριν από τις 3 της νύχτας της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο στρατιωτικός μου ακόλουθος, ο διερμηνέας μου και εγώ, φθάσαμε στην καγκελόπορτα μιάς μικρής οικίας στην Κηφισιά, όπου έμενε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος. Στον φρουρό της οικίας είπα ότι επιθυμώ να δώ τον Πρωθυπουργό για κάτι πολύ επείγον. Ο φρουρός άρχισε να κτυπά το κουδούνι του εσωτερικού της οικίας, αλλά δεν ελάμβανε καμίαν απάντηση. Διερωτήθηκα εάν ήτο δυνατόν μια πρωθυπουργική κατοικία να μην απαντά αμέσως. Γιατί εγώ είχα εντολή να παραδώσω το τελεσίγραφον στις 3 π.μ. ακριβώς, της 28/10/1940, λόγω Δε της προσπάθειας μου να ακουσθεί το κουδούνι και να ανοίξει η πόρτα, η ώρα είχε ήδη φθάσει 3.
Επιτέλους το κουδούνισμα ξύπνησε τον ίδιο τον Μεταξά, που έκαμε την εμφάνισή του σε μια μικρή πλαϊνή πόρτα και αναγνωρίζοντάς με, με άφησε να περάσω. Ο Μεταξάς φορούσε μια μάλλινη ρόμπα, από τον γιακά της οποίας φαινόταν ένα μετριότατο βαμβακερό νυκτικό. Μου έσφιξε το χέρι και με έβαλε να καθίσω σε ένα μικρό φτωχικό σαλόνι του σπιτιού. Μόλις καθίσαμε, και επειδή η ώρα ήταν λίγα λεπτά μετά τις 3, του είπα αμέσως ότι η Κυβέρνησίς μου, μου είχε αναθέσει να το εγχειρίσω προσωπικά ένα κείμενο, που δεν ήτο τίποτε άλλο, παρά το τελεσίγραφον της Ιταλίας προς την Ελλάδα, με το οποίον η Ιταλική Κυβέρνηση απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση των στρατευμάτων της στον Ελληνικό χώρο, από τις 6 π.μ. της 28/10/1940. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Μέσα από τα γυαλιά του, έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο, και με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή μου είπε:
-Μεταξάς: Λοιπόν έχουμε πόλεμο (Alors, c' est la guerre*).
-Γκράτσι: Όχι απαραίτητα Εξοχότατε. Η ιταλική κυβέρνηση ελπίζει ότι θα δεχθείτε την αξίωσίν της και θ' αφήσετε τα ιταλικά στρατεύματα να διέλθουν δια να καταλάβουν τα στρατηγικά σημεία της χώρας.
-Μεταξάς: Και ποια είναι τα στρατηγικά αυτά σημεία, περί των οποίων ομιλεί η διακοίνωσις;
-Γκράτσι: Δεν είμαι εις θέσιν να σας είπω, Εξοχότατε. Η Κυβέρνησίς μου δεν με ενημέρωσε... Γνωρίζω μόνον ότι το τελεσίγραφο εκπνέει εις τας 6 το πρωί.
-Μεταξάς: Εν τοιαύτη περιπτώσει η διακοίνωσις αυτή αποτελεί κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.
-Γκράτσι: Όχι, Εξοχότατε. Είναι τελεσίγραφον.
-Μεταξάς: Ισοδύναμον προς κήρυξιν πολέμου.
-Γκράτσι: Ασφαλώς όχι, διότι πιστεύω ότι θα παράσχετε τας διευκολύνσεις, τας οποίας ζητεί η κυβέρνησίς μου.
-Μεταξάς: ΟΧΙ! Ούτε λόγος δύναται να γίνη περί ελευθέρας διελεύσεως. Ακόμη όμως και αν υπετίθετο ότι θα έδιδα μια τοιαύτην διαταγήν (την οποίαν δεν είμαι διατεθειμένος να δώσω), είναι τώρα τρεις το πρωί. Πρέπει να ετοιμασθώ,να κατέβω εις τας Αθήνας, να ξυπνήσω τον Βασιλέα, να καλέσω τον Υπουργόν των Στρατιωτικών και τον αρχηγόν του Γενικού Επιτελείου, να θέσω εις κίνησιν όλες τος στρατιωτικές τηλεγραφικές υπηρεσίες, έτσι που μια τέτοια απόφασις να γίνει γνωστή στα πλέον προκεχωρημένα τμήματα των συνόρων. Όλα αυτά είναι πρακτικώς αδύνατα. Η Ιταλία, η οποία δε μας παρέχει καν τη δυνατότητα να εκλέξωμε μεταξύ πολέμου και ειρήνης, κηρύσσει ουσιαστικώς τον πόλεμον εναντίον της Ελλάδος.
(μετά από μια σύντομη παύση)
-Μεταξάς: Πολύ καλά λοιπόν, έχομεν πόλεμον.
* Ο διάλογος έγινε στην γαλλική γλώσσα.
Και συνεχίζει ο Γκράτσι στο βιβλίο του:
Με συνόδευσε στην έξοδο υπηρεσίας από την οποία είχα μπει και όταν ήμασταν στο κατώφλι μου είπε:
«Vous etes le plus forts» (είσθε οι πιο ισχυροί). Με την σειρά μου δεν ήξερα τι να απαντήσω στα λόγια αυτά και στην βαθιά λύπη που τα δονούσε. Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος μια τουλάχιστο φορά στην ζωή του, να μην αισθάνθηκε απέχθεια για το επάγγελμά του. Αν στη μακρά σταδιοδρομία μου στην υπηρεσία του κράτους υπήρξε ποτέ μια στιγμή κατά την οποία εμίσησα το δικό μου, μια στιγμή κατά την οποίαν το καθήκον του αξιώματος μου μου φάνηκε σταυρός και όχι μόνο θλιβερός, αλλά και ταπεινωτικός, η στιγμή αυτή ήταν όταν άκουσα εκείνα τα αποκαρδιωμένα λόγια που πρόφερε ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη τη ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και που, και κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξει για την πατρίδα του το δρόμο της θυσίας και όχι το δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του.
Ο Μεταξάς στο προσωπικό του ημερολόγιο με μεγάλην συντομίαν, περιγράφει ως εξής την συνάντησή του αυτήν με τον πρέσβη της Ιταλίας Εμμανουέλε Γκράτσι την νύχτα της 28/10/1940...
28 Οκτωβρίου, Δευτέρα.
Νύχτα στις 3 με ξυπνούν. Έρχεται ο Γκράτσι – Πόλεμος – Ζητώ Νικολούδη Μαυρουδή – Αναφέρω Βασιλέα – Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας – Κατεβαίνω στις 5 – Υπουργικόν Συμβούλιον – Όλοι πιστοί και Μαυρουδής – Όλοι πλην Κύρου – Βασιλεύς περιφορά μαζί του – Φανατισμός του λαού αφάνταστος – Μάχαι στα σύνορα Ηπείρου – Βομβαρδισμοί – Σειρήνες – Αρχίζουμε και τακτοποιούμεθα – ο Θεός βοηθός.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

0 Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι, η νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή


Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι, η νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή




Ο θεός αγαπάει το χαβιάρι πρόκειται για την νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή. Η ταινία έκανε πρεμιέρα για το Ελληνικό κοινό την 1 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής. Στην πρεμιέρα διεθνούς συμπαραγωγής το παρόν έδωσε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής αλλά  κα ο γερμανός ηθοποιός Σεμπάστιαν Κοχ πρωταγωνιστή της ταινίας που υποδύεται τον Ιωάννη Βαρβάκη, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης και ο Ακης Σακελλαρίου.


Στην πρεμιέρα εκτός των άλλων ήταν και εκπρόσωποι από την πολιτιστική και πολιτική ζωή του τόπου.Στο τέλος το κοινό αποθέωσε με  ένα θερμότατο χειροκρότημα την ταινία που δεν έλεγε με τίποτε να σταματήσει.

Ο «Θεός αγαπάει το χαβιάρι» είναι η κινηματογραφική αναπαράσταση της ζωής και του έργου του Ιωάννη Βαρβάκη, του αγράμματου πειρατή από τα Ψαρά ο οποίος έγινε τρανός επιχειρηματίας σε ρωσικό έδαφος, διέδωσε το χαβιάρι, έχασε πολλά στην προσωπική ζωή του και αφοσιώθηκε στην ιδέα της επανάστασης του 1821.

«Εύχομαι και ελπίζω όλος αυτός ο πόνος, αυτός ο πόνος που περάσαμε αλλά και η αγάπη που μας χαρίστηκε από αυτήν την εμπειρία να γίνει δώρο απαλότητας ,ίσως και αθωότητας προς τις δικές σας ψυχές. Μακάρι» είπε στο κοινό ο σκηνοθέτης, λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι αρχής της ταινίας.

Ακολούθησε cocktail στο αίθριο του Μεγάρου όπου είδαμε προσωπικότητες της πολιτιστικής και πολιτικής ζωής.

Ο Γερμανός Sebastian Koch, γνωστός από την Οσκαρική «Οι ζωές των άλλων» του 2006, ήταν χαλαρός, ηλιοκαμένος και πολύ φιλικός με τους θαυμαστές και το κοινό του Μεγάρου.

Η ταινία  θα διανεμηθεί στις αίθουσες στις 11 του τρέχοντος μηνός από τη Feelgood Entertainment.
-

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

0 ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΕΙΔΗΣΗ που δεν έπαιξε πουθενά...

Η είδηση είναι περυσινή.Την ακούσατε ή την διαβάσατε πουθενά;
Την γράφουμε όπως την βρήκαμε.

Παιδιά, οι Τούρκοι έχουν λυσσαξει για αυτό το λόγο που παραθέτω παρακάτω και είναι μεγάλη Νίκη του Ελληνο-Αμερικάνικου λόμπι στην Αμερική, πολεμήσαμε πολύ σκληρά για αυτό το θέμα, αλλά...


δυστυχώς κανένας Έλληνας της Ελλάδας δεν το γνωρίζει.
Πετύχαμε να περάσει νόμο το Κογκρέσο που υποχρεώνει τους Τούρκους να επιστρέψουν την Αγιά Σοφία και άλλες εκκλησίες στο Πατριαρχείο στη Πόλη και να γίνει πάλι Ορθόδοξη εκκλησία γιατί, όπως λένε οι Αμερικάνοι όλα τα κτίρια που χτίστηκαν από Ορθοδόξους για να είναι εκκλησίες τους πρέπει να τους επιστραφούν και να απαγορευτεί να γίνουν τζαμιά η μουσεία η οτιδήποτε άλλο (είχαμε την υποστήριξη ΟΛΩΝ των Εβραίων μέσα στο Κογκρέσο, έκαναν τα πάντα να περάσει αυτός ο νόμος από την Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων της Συγκλήτου-United States House on Foreign Affairs in the Senate, γι αυτό φωνάζουμε συνεχώς ότι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει μια πολύ δυνατή συμμαχία Ισραήλ με Ελλάδα όσο πιο γρήγορα γίνεται!). ΟΚ, οπότε οι Τούρκοι τώρα τα έχουν παίξει και κάνουν σα λυσσασμένα σκυλια πάλι γιατί τους πιεζουν οι Αμερικάνοι να εφαρμοσουν το νόμο περι Επιστροφη των Εκκλησιων στους Αρχικους τους Κατοχους (ετσι ονομαζεται ο νομος).

Committee Grants Christians Freedom in Turkey By Christine Thomasos , Christian Post Reporter
July 22, 2011|2:26 pm After years of religious discrimination, the United States House Committee on Foreign Affairs voted to adopt a Berman-Cicilline Amendment which aims to end the oppression of Turkey s Christian minority. The 43-1 house vote that added a return of churches passage to H.R. 2583, a State Department-Foreign Relation Authorization Act, called for the protection of Christian citizens. Armenian, Greek and Assyrian-Chaldean appear to be the groups most affected by the amendment that recognizes the mistreatment of their people practicing Christianity in Turkey. The driving force behind the passage of the amendment was Republican California Representative Ed Royce, who said it is important to recognize the wrongs being committed against Christians in Turkey. Religious minorities are under grave threat in today s Turkey, said Royce, a Republican from California. Rather than enjoying protection, very vulnerable religious minority groups including the Ecumenical Patriarchate of the Greek Orthodox Church are denied full legal status. Ken Hachikian, chairman of the Armenian National Committee of America, said the congressional committee vote was a step in the right direction for Christians in Turkey. We won this landmark victory in the face of years of Turkey s lies about its supposed tolerance, and despite its token conversion of a few ancient churches, said Hachikian, according to CNN-Turkey. Archbishop Vicken Aykazian, Legate of the Eastern Diocese of the Armenian Church, was in attendance when the congressional committee voted in favor of the bipartisan amendment. He expressed the importance of the vote. This is a vote of justice against injustice, said Aykazian. I hope that this will be the first of many steps towards preserving Armenian Christian heritage in Turkey. The United States House Committee on Foreign Affairs is responsible for overseeing and creating legislation regarding foreign assistance. This type of assistance includes security and health issues taking place overseas, according to the U.S. House of Representatives website. The Berman-Cicilline Amendment recently passed by the committee encourages the Turkish government to honor international treaties and human rights laws. The amendment encourages the Turkish government to allow the rightful church and lay owners of Christian church properties, without hindrance or restriction, to organize and administer prayer services, religious education, clerical training, appointments, and succession, religious community gatherings, social services, including ministry to the needs of the poor and infirm, and other religious activities.
Share

BloggerTT

Ενημερώσου με ενα Like

Αρχειοθήκη ιστολογίου

i

Θα μεταφερθείτε στη νέα σελίδα σε

Δευτερόλεπτα
 

Ola-i-tipota Copyright © 2011 - |- Template created by O Pregador - |- Powered by Blogger Templates