Η είδηση της νέας δοκιμής πυρηνικού όπλου από την Βόρεια Κορέα ...
έσκασε σαν... βόμβα στην Διεθνή Κοινότητα. Και αυτό γιατί δεν επρόκειτο για μία ακόμα από τις σχετικά συνηθισμένες (και αναμενόμενες) δοκιμές ατομικής βόμβας, αλλά για την πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου. Μιας βόμβας που όπως φαίνεται και από τις αντιδράσεις πολιτικών και οργανισμών σε όλο τον κόσμο, τρομάζει πολύ περισσότερο από την ατομική βόμβα.
Τι είναι αυτό που προκαλεί τέτοια αναστάτωση σχετικά με την βόμβα υδρογόνου; Η πιο σημαντική είναι ότι ο συγκεκριμένος τύπος είναι κατά πολύ ισχυρότερος από μία αντίστοιχη ατομική βόμβα. Μπορεί δηλαδή με το ίδιο περίπου ραδιενεργό υλικό με μία αντίστοιχη ατομική να προκαλέσει σημαντικά μεγαλύτερες ζημιές, και μάλιστα με το πλεονέκτημα του μικρότερου βάρους και του μικρότερου όγκου. Στοιχεία που όπως είναι αυτονόητο επιτρέπουν την χρήση του σε μικρότερους πυραύλους από ότι χρειάζεται μία ατομική βόμβα.
Οι διαφορές τους εντοπίζονται στον τρόπο που ενεργοποιούνται. Στην μέν ατομική βόμβα η ενέργεια που εκλύεται προκύπτει από την σχάση των ατόμων του ραδιενεργού υλικού, στην δε βόμβα υδρογόνου η ενέργεια προκύπτει από την σύντηξη των ατόμων, στην περίπτωσή τους υδρογόνου για να προκαλέσουν την έκρηξη.
Οι διαφορές σε ότι αφορά το... πρακτικό μέρος του πράγματος είναι ότι η δεύτερη διαδικασία είναι πολύ πιο ισχυρή, και αρκεί μία πολύ μικρότερη βόμβα υδρογόνου για να προκαλέσει τις ίδιες καταστροφές από μία πολύ μεγαλύτερη ατομική βόμβα.
Η βόμβα υδρογόνου, όπως επίσης λέγεται, αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 50, και από την Αμερική και από την Ρωσία, και μέχρι σήμερα αποτελεί ίσως το ισχυρότερο όπλο μαζικής καταστροφής στον πλανήτη. Γνωστή διεθνώς και ως H-Bomb (Hydrogen Bomb), συγκριτικά είναι 100 έως και 1.000 φορές πιο καταστροφική απ' ό,τι μια απλή ατομική βόμβα σχάσης.
Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου έγινε στις 31 Οκτωβρίου (1η Νοεμβρίου τοπική) 1952 στην ατόλη Enewetak, στα Νησιά Μάρσαλ (Marshall) του Ειρηνικού ωκεανού από τις ΗΠΑ. Στις 12 Αυγούστου στη Σοβιετική Ένωση πραγματοποιείται η πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1961 οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν την μεγαλύτερη μέχρι τώρα βόμβα αυτού του είδους, σε ένα νησί κοντά στον Βόρειο Πόλο, με ισχύ 57 εκατομμυρίων τόνων δυναμίτη, η οποία όπως αναφέρουν οι τότε πηγές έγινε αισθητή μέχρι και την Σκανδιναβία, ενώ μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα τρίτου βαθμού σε απόσταση... 100 χιλιομέτρων. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, η βόμβα αυτή ήταν 3.800 φορές πιο ισχυρή από την βόμβα της Χιροσίμα, στοιχείο που δείχνει την τεράστια καταστροφική δύναμη της βόμβας υδρογόνου.
Οι μέχρι τώρα δοκιμές (τρεις στον αριθμό) ατομικών βομβών της Βόρειας Κορέας δεν είχαν ανησυχήσει ιδιαίτερα την διεθνή κοινότητα. Όμως οι βόμβες υδρογόνου οι οποίες μπορούν να είναι και μικρές σε μέγεθος με απίστευτα καταστροφικά αποτελέσματα οδηγούν πλέον όλους να στρέψουν με μεγαλύτερη προσοχή τα μάτια τους στην χώρα του ικανού για όλα δικτάτορα.
Πάντως δεν λείπουν και οι σκεπτικιστές οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η έκρηξη ενός τέτοιου όπλου θα είχε πολύ πιο έντονα φαινόμενα, ακόμα και αν έγινε υπόγεια, και όχι αυτό που τελικά έγινε αισθητό στην συγκεκριμένη έκρηξη που αντιστοιχεί σε μία τυπική δοκιμή ατομικής βόμβας. Μάλιστα κάποιοι αναλυτές κάνουν λόγο για μία «υβριδική» κατασκευή μιας πιο ισχυρής ατομικής βόμβας, στην περιοχή των 50 κιλοτόνων, στην οποία ο Κιμ βρήκε την ευκαιρία να την «διαφημίσει» ως βόμβα υδρογόνου.
Όπως και να έχει, ακόμα και η υπόνοια ότι οι το καθεστώς το Κιμ ιλ-Γιουνγκ είναι σε θέση να έχει κατασκευάσει μία βόμβα υδρογόνου προκαλεί φόβο σε όλο τον κόσμο. Μπορεί να μην έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία μια τέτοια βόμβα σε πόλεμο (με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε τις απίστευτες επιπτώσεις που μπορεί να έχει), όμως τίποτα δεν εγγυάται τι μπορεί να γίνει όταν το κουμπί της εκτόξευσης ενός τέτοιου πυραύλου βρίσκεται στα χέρια ενός τρελού και απομονωμένου δικτάτορα.
έσκασε σαν... βόμβα στην Διεθνή Κοινότητα. Και αυτό γιατί δεν επρόκειτο για μία ακόμα από τις σχετικά συνηθισμένες (και αναμενόμενες) δοκιμές ατομικής βόμβας, αλλά για την πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου. Μιας βόμβας που όπως φαίνεται και από τις αντιδράσεις πολιτικών και οργανισμών σε όλο τον κόσμο, τρομάζει πολύ περισσότερο από την ατομική βόμβα.
Τι είναι αυτό που προκαλεί τέτοια αναστάτωση σχετικά με την βόμβα υδρογόνου; Η πιο σημαντική είναι ότι ο συγκεκριμένος τύπος είναι κατά πολύ ισχυρότερος από μία αντίστοιχη ατομική βόμβα. Μπορεί δηλαδή με το ίδιο περίπου ραδιενεργό υλικό με μία αντίστοιχη ατομική να προκαλέσει σημαντικά μεγαλύτερες ζημιές, και μάλιστα με το πλεονέκτημα του μικρότερου βάρους και του μικρότερου όγκου. Στοιχεία που όπως είναι αυτονόητο επιτρέπουν την χρήση του σε μικρότερους πυραύλους από ότι χρειάζεται μία ατομική βόμβα.
Οι διαφορές τους εντοπίζονται στον τρόπο που ενεργοποιούνται. Στην μέν ατομική βόμβα η ενέργεια που εκλύεται προκύπτει από την σχάση των ατόμων του ραδιενεργού υλικού, στην δε βόμβα υδρογόνου η ενέργεια προκύπτει από την σύντηξη των ατόμων, στην περίπτωσή τους υδρογόνου για να προκαλέσουν την έκρηξη.
Οι διαφορές σε ότι αφορά το... πρακτικό μέρος του πράγματος είναι ότι η δεύτερη διαδικασία είναι πολύ πιο ισχυρή, και αρκεί μία πολύ μικρότερη βόμβα υδρογόνου για να προκαλέσει τις ίδιες καταστροφές από μία πολύ μεγαλύτερη ατομική βόμβα.
Η βόμβα υδρογόνου, όπως επίσης λέγεται, αναπτύχθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 50, και από την Αμερική και από την Ρωσία, και μέχρι σήμερα αποτελεί ίσως το ισχυρότερο όπλο μαζικής καταστροφής στον πλανήτη. Γνωστή διεθνώς και ως H-Bomb (Hydrogen Bomb), συγκριτικά είναι 100 έως και 1.000 φορές πιο καταστροφική απ' ό,τι μια απλή ατομική βόμβα σχάσης.
Η πρώτη έκρηξη βόμβας υδρογόνου έγινε στις 31 Οκτωβρίου (1η Νοεμβρίου τοπική) 1952 στην ατόλη Enewetak, στα Νησιά Μάρσαλ (Marshall) του Ειρηνικού ωκεανού από τις ΗΠΑ. Στις 12 Αυγούστου στη Σοβιετική Ένωση πραγματοποιείται η πρώτη δοκιμή βόμβας υδρογόνου.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1961 οι Ρώσοι χρησιμοποίησαν την μεγαλύτερη μέχρι τώρα βόμβα αυτού του είδους, σε ένα νησί κοντά στον Βόρειο Πόλο, με ισχύ 57 εκατομμυρίων τόνων δυναμίτη, η οποία όπως αναφέρουν οι τότε πηγές έγινε αισθητή μέχρι και την Σκανδιναβία, ενώ μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα τρίτου βαθμού σε απόσταση... 100 χιλιομέτρων. Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, η βόμβα αυτή ήταν 3.800 φορές πιο ισχυρή από την βόμβα της Χιροσίμα, στοιχείο που δείχνει την τεράστια καταστροφική δύναμη της βόμβας υδρογόνου.
Οι μέχρι τώρα δοκιμές (τρεις στον αριθμό) ατομικών βομβών της Βόρειας Κορέας δεν είχαν ανησυχήσει ιδιαίτερα την διεθνή κοινότητα. Όμως οι βόμβες υδρογόνου οι οποίες μπορούν να είναι και μικρές σε μέγεθος με απίστευτα καταστροφικά αποτελέσματα οδηγούν πλέον όλους να στρέψουν με μεγαλύτερη προσοχή τα μάτια τους στην χώρα του ικανού για όλα δικτάτορα.
Πάντως δεν λείπουν και οι σκεπτικιστές οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η έκρηξη ενός τέτοιου όπλου θα είχε πολύ πιο έντονα φαινόμενα, ακόμα και αν έγινε υπόγεια, και όχι αυτό που τελικά έγινε αισθητό στην συγκεκριμένη έκρηξη που αντιστοιχεί σε μία τυπική δοκιμή ατομικής βόμβας. Μάλιστα κάποιοι αναλυτές κάνουν λόγο για μία «υβριδική» κατασκευή μιας πιο ισχυρής ατομικής βόμβας, στην περιοχή των 50 κιλοτόνων, στην οποία ο Κιμ βρήκε την ευκαιρία να την «διαφημίσει» ως βόμβα υδρογόνου.
Όπως και να έχει, ακόμα και η υπόνοια ότι οι το καθεστώς το Κιμ ιλ-Γιουνγκ είναι σε θέση να έχει κατασκευάσει μία βόμβα υδρογόνου προκαλεί φόβο σε όλο τον κόσμο. Μπορεί να μην έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία μια τέτοια βόμβα σε πόλεμο (με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε τις απίστευτες επιπτώσεις που μπορεί να έχει), όμως τίποτα δεν εγγυάται τι μπορεί να γίνει όταν το κουμπί της εκτόξευσης ενός τέτοιου πυραύλου βρίσκεται στα χέρια ενός τρελού και απομονωμένου δικτάτορα.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου